Η ιστορία της πόλης από τη Βιομηχανική Επανάσταση έως τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Abstract

O τρόπος ανάπτυξης και σχεδιασμού των πόλεων αλλάζει ριζικά κατά τη νεωτερική εποχή. Οι νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που φέρνει η Βιομηχανική Επανάσταση οδηγούν στη γένεση της επιστήμης της πολεοδομίας, με σχέδια-σταθμούς εκείνα για τη Βαρκελώνη (Cerdá) και για το Παρίσι (Haussmann). Με το πέρασμα στον 20ό αιώνα, γίνεται αναφορά στο παράδειγμα των Κηπουπόλεων (Howard), στο ρεύμα City Beautiful (Burnham) και στο σχέδιο για το Radburn, New Jersey. Κομβικός σταθμός στην ιστορία είναι το πέρασμα στον Μοντερνισμό, με το έργο του Le Corbusier, όπου αποτυπώνεται το όραμα της πόλης μέσα από το Μοντέρνο Κίνημα με τα κύρια χαρακτηριστικά της (λειτουργικός διαχωρισμός, κατάργηση του δρόμου, ελεύθερη τοποθέτηση των κτηρίων). Αναλύεται πώς τα στοιχεία αυτά επηρέασαν αρνητικά τη ζωή ανάμεσα στα κτήρια στα συγκροτήματα κατοικιών που κυριάρχησαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

The development and design of cities changes radically in the modern era. The Industrial Revolution brings about new social and economic conditions that lead to the birth of urban planning as a scientific field. Key plans of the 19th century are that of Barcelona (Cerdá) και of Paris (Haussmann). In the beginning of the 20th century, important movements are that of Garden Cities (Howard), City Beautiful (Burnham) and the Radburn model. In the interwar period, Le Corbusier’s manifesto of Modernism propagates its main attributes: separation of uses, annulment of the street, free-standing slabs and towers. These characteristics influence life between buildings in a negative manner, as soon as Modernism becomes a lived reality in the functionalistic postwar development around the world.