Αρχαίο DNA και παλαιογενετική έρευνα: εφαρμογές, προοπτικές και περιορισμοί

Abstract

Το κεφάλαιο χωρίζεται σε δύο τμήματα. Στο πρώτο τμήμα γίνεται μια σύντομη ιστορική αναδρομή στην μελέτη του αρχαίου DNA. Παρουσιάζονται οι νέες τεχνικές και τα σύγχρονα πρωτόκολλα ανάλυσης με εκτεταμένη αναφορά στην νέα γενιά αλληλούχησης (Next-generation sequencing) και τις προοπτικές που ανοίγει στη μελέτη προϊστορικών πληθυσμών. Αναφέρονται ορθοί τρόποι δειγματοληψίας και διαχείρισης του οστεολογικού υλικού και δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στους περιορισμούς της νέας μεθοδολογίας π.χ. διατήρηση του γενετικού υλικού, ποσότητα δείγματος, μόλυνση. Στο δεύτερο τμήμα παρουσιάζονται συνοπτικά οι εφαρμογές της παλαιογενετικής στην ανθρωπολογία, τη μοριακή βιολογία, τη σύγχρονη πληθυσμιακή γενετική και την ιατροδικαστική. Παρέχονται πληροφορίες και παραδείγματα εργασιών για τη γεωγραφική κατανομή της ανθρώπινης γενετικής ποικιλότητας, για την ανασύσταση της βιολογικής ιστορίας αρχαίων και σύγχρονων πληθυσμιακών ομάδων, για τη χαρτογράφηση γονιδίων σε σύγχρονους και αρχαιολογικούς πληθυσμούς.

This chapter has two sections. The first includes an overview of the history of ancient DNA research. New approaches and modern analysis protocols are explained, with much reference to next-generation sequencing and the current perspectives in the study of prehistoric populations. The proper methods for handling and sampling the osteological material are discussed, and special attention is paid to the shortcomings of the new methodology, such as contamination, sample quantity, and genetic material conservation. The second section briefly discusses the uses of paleogenetics in anthropology, molecular biology, contemporary population genetics, and forensics. The chapter ends providing examples of research on gene mapping in modern and prehistoric populations, the geographic distribution of human genetic diversity, and the reconstruction of their biological histories.