Αναπαραστάσεις της παιδικής ηλικίας και διακυβέρνηση

Abstract

Στο τέταρτο κεφάλαιο εξετάζονται οι αναπαραστάσεις των παιδιών στα Μ.Μ.Ε., την επιστήμη και την τέχνη (λογοτεχνία, κινηματογράφος, ζωγραφική, κλπ). Συγκεκριμένα, θα εξετάσουμε πώς οι ποικίλοι λόγοι που αναδύονται γύρω από την παιδική ηλικία μέσα από τα Μ.Μ.Ε., την επιστήμη και την τέχνη αναδεικνύονται όχι μόνο ως προνομιακός τόπος απεικόνισης των κυρίαρχων αντιλήψεων γύρω από αυτήν, αλλά και πώς τις ανατροφοδοτούν, τις αναπαράγουν και σε κάποιες περιπτώσεις τις υπονομεύουν μέσα από εναλλακτικές απεικονίσεις. Τα Μ.Μ.Ε., οι επιστήμες και οι τέχνες αναπαράγουν, ενδυναμώνουν, αλλά και ενίοτε αμφισβητούν τους κυρίαρχους μύθους γύρω από την παιδική ηλικία. Επομένως, θα εξετάσουμε αν παγιώνουν ένα συγκεκριμένο καθεστώς αλήθειας αναφορικά με τον ορισμό, τα γνωρίσματα, τις ιδιαιτερότητες, τις ανάγκες και τους κινδύνους της παιδικής ηλικίας, καθώς και τις σχέσεις των παιδιών με τους ενήλικους. Υπό αυτό το πρίσμα, στόχος είναι η αποδυνάμωση των στερεοτύπων γύρω από την παιδική ηλικία, και άρα η αλλαγή των σχέσεων παιδιών και ενηλίκων.

Chapter four examines representations of children in the media, science and art (literature, film, painting, etc.). In particular, we will look at how the various discourses that emerge around childhood through the media, science and art emerge not only as a privileged site for the representation of dominant conceptions around it, but also how they feed back, reproduce and in some cases undermine them through alternative representations. The media, science and the arts reproduce, reinforce and sometimes challenge dominant myths about childhood. Therefore, we will examine whether they consolidate a particular regime of truth regarding the definition, traits, specificities, needs and risks of childhood, as well as children's relationships with adults. In this light, the aim is to weaken the stereotypes surrounding childhood, and thus to change relations between children and adults.