Η παιδική ηλικία στην ύστερη νεωτερικότητα: μελλοντικές προοπτικές

Abstract

Στο τελευταίο κεφάλαιο, εξετάζουμε κριτικά τους κοινωνιολογικούς λόγους (discourses) για την κοινωνία του κινδύνου στην ύστερη νεωτερικότητα και τη θέση των παιδιών σ’ αυτήν. Σύμφωνα με τον Ulrich Beck (1992), η ύστερη νεωτερικότητα γίνεται αντιληπτή ως ένα επικίνδυνο μέρος ή αλλιώς ως ένα μέρος στο οποίο είμαστε συνεχώς αντιμέτωποι με τον κίνδυνο. Προηγούμενες βεβαιότητες καταρρέουν και το ενδιαφέρον των ανθρώπων και των κρατών επικεντρώνεται στην παρεμπόδιση ή στην αντιμετώπιση των κινδύνων που συστηματικά παράγονται ως συστατικό μέρος της νεωτερικότητας. Στις μέρες μας τα παιδιά είναι περισσότερο ευάλωτα στον κίνδυνο σε σημαντικό βαθμό, λόγω του επισφαλούς κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος. Τα παιδιά από τις μη προνομιούχες τάξεις συνήθως καταλαμβάνουν τις περισσότερο επισφαλείς θέσεις, αν και όλα σχεδόν τα παιδιά πλέον βιώνουν την ανασφάλεια, αλλά σε διαφορετικό βαθμό.

In the last chapter, we critically examine the sociological discourses of the risk society in late modernity and the place of children in it. According to Ulrich Beck (1992), late modernity is perceived as a dangerous place or else as a place in which we are constantly confronted with danger. Previous certainties are collapsing and the focus of people and states is on preventing or dealing with the risks that are systematically produced as a constitutive part of modernity. Nowadays, children are more vulnerable to risk to a significant degree because of the precarious social and economic environment. Children from underprivileged classes usually occupy the most precarious positions, although almost all children now experience insecurity, but to varying degrees.