Η κρίση του δημοσιονομικού χρέους ως δημόσιο πρόβλημα

Abstract

Στο κεφάλαιο αυτό προχωράμε στην ανάλυση της κρίσης ως δημόσιου προβλήματος. Στόχος αυτού του κεφαλαίου είναι να διαχειριστεί την κρίση δημοσιονομικού χρέους ως δημόσιο πρόβλημα. Τούτο σημαίνει ότι το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται στους δημόσιους λόγους, πολιτικούς, δημοσιογραφικούς και κοινωνικούς και τις δημόσιες αντιπαραθέσεις που οδηγούν στην προβληματικοποίηση της κρίσης. Η κρίση δημοσιονομικού χρέους συστήνεται ως ένα πρωτοφανές πρόβλημα στην ελληνική μεταπολιτευτική περίοδο μέσα από μία πολιτική στρατηγική διαμόρφωσης του περιγράμματος του προβλήματος, εντοπισμού των αιτιών πρόκλησής του και των ευθυνών διαχείρισής του καθώς και των βασικών συνισταμένων της επίλυσής του. Επικεντρωνόμαστε στα χαρακτηριστικά που αποκτά το πρόβλημα μέσα από την επίκληση ενός πλαισίου έκτακτων και κρίσιμων συνθηκών, τον εντοπισμό των ενόχων στο πρόσωπο της προηγούμενης κυβέρνησης την διλημματικού τύπου πλαισίωση που μεγιστοποιεί τη διάσταση της κρισιμότητάς του ενώ θα συνεκτιμήσουμε τη συνάρθρωση της εθνικής με την παγκόσμια δυναμική τόσο στο επίπεδο των πραγματικών αιτιών πρόκλησης της κρίσης όσο και στο επίπεδο της διαχείρισής της αλλά και τη μιντιακή συγκατάβαση στις κυβερνητικές ερμηνείες της κρίσης. Διερευνούμε παράλληλα τον ρόλο των ντοκιμαντέρ που πραγματεύονται την κρίση αναδεικνύοντας τις διαφοροποιήσεις στο πεδίο της πλαισίωσης της κρίσης αλλά και στο πεδίο της επίκλησης διαφορετικών ερμηνευτικών προσεγγίσεων ως προς τη συγκρότηση των αιτιών πρόκλησης και των ευθυνών διαχείρισης του προβλήματος.

This chapter analyzes the debt crisis as a public problem. Its aim is to address the fiscal debt crisis as a public issue, focusing on the public discourses — political, journalistic, and social — and the public controversies that lead to the problematization of the crisis. The fiscal debt crisis is presented as an unprecedented problem in Greece’s post-dictatorship period through a political strategy that shapes the problem’s framework, identifies its causes and responsibilities, and outlines the key components of its resolution. The chapter focuses on the characteristics the problem acquires through the invocation of a framework of emergency and critical conditions, the identification of the culprits in the previous government, and a dilemma-based framing that maximizes the sense of urgency. It also considers the interplay between national and global dynamics both in terms of the real causes of the crisis and its management, as well as the media’s compliance with governmental interpretations of the crisis. Furthermore, the chapter investigates the role of documentaries addressing the crisis, highlighting differences in the framing of the crisis and in the use of varying interpretive approaches regarding the causes and responsibilities for managing the problem.