Οι συλλογικοί εισηγητές των δημόσιων προβλημάτων

Abstract

Η διαδικασία συγκρότησης των δημόσιων προβλημάτων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δράση των ενεχόμενων ατόμων ή ομάδων και με την ικανότητά τους να παράγουν ανταγωνιζόμενους λόγους και τύπους κινητοποίησης. Το κεντρικό ερώτημα του παρόντος κεφαλαίου, όπως άλλωστε και του κεφαλαίου 5, αφορά στους ενεχόμενους δρώντες, τα διακριτικά χαρακτηριστικά τους, τα μέσα δράσης τους και τις δυνατότητες παρέμβασής τους στη διαμόρφωση των δημόσιων προβλημάτων. Διατυπώνουμε λοιπόν τρία ερωτήματα τα οποία θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε στο κεφάλαιο αυτό. Στην πραγματικότητα τα τρία αυτά ερωτήματα συγκροτούν τους τρεις άξονες που συναρθρώνονται στην παρουσίαση του κεφαλαίου. Το πρώτο ερώτημα αφορά τα περιβάλλοντα μέσα στα οποία αναπτύσσονται οι δράσεις και τα μέσα δράσης των ενεχόμενων δρώντων. Το ερώτημα αυτό τέμνει εγκάρσια την ανάλυσή μας και αφορά τις παραμέτρους του πολιτικού συστήματος που προσδιορίζει τις δυνατότητες επιρροής των κοινωνικοπολιτικών δρώντων. Αναφερόμαστε εδώ στα μοντέλα εκπροσώπησης των κοινωνικών ομάδων (κορπορατιστικό, πλουραλιστικό) στη βάση των οποίων διαμορφώνεται η δυναμική των επιμέρους και κοινωνικών δρώντων και επηρεάζεται η δυναμική των ίδιων προβλημάτων. Το δεύτερο ερώτημα συνδέεται με τα μέσα δράσης των ενεχόμενων δρώντων στον καθορισμό των δημόσιων προβλημάτων και στη δημόσια πολιτική. Το ζήτημα των μέσων δράσης συνδέεται με δύο παράλληλα ζητήματα: το ένα είναι το ζήτημα της αποτελεσματικής δράσης στη βάση των μέσων που διαθέτουν οι ομάδες και το δεύτερο είναι το ζήτημα της διαβάθμισης της ισχύος των ομάδων ανάλογα με τα μέσα που διαθέτουν. Όσα περισσότερα μέσα διαθέτουν οι δρώντες τόσο αποτελεσματικότερες γίνονται οι δράσεις τους και διευρύνεται η δυναμική της δράσης τους. Το τρίτο ερώτημα αφορά στους τύπους των κοινωνικών δρώντων. Πρέπει εδώ να ανοίξουμε τη βεντάλια διερευνώντας το εύρος των τυπικών και άτυπων φορέων διεκδίκησης.

The process of constructing public problems is inextricably linked to the actions of the involved individuals or groups and their ability to produce competing narratives and forms of mobilization. The central question of this chapter, as with Chapter 5, concerns the actors involved—their distinctive characteristics, means of action, and their capacities to intervene in shaping public problems. We formulate three questions that will guide the analysis in this chapter. These three questions constitute the main axes around which the chapter is organized. The first question pertains to the environments within which the actions and means of the involved actors develop. This issue cuts across our analysis and relates to the parameters of the political system that determine the possibilities for influence of socio-political actors. Here, we refer to models of social group representation (corporatist, pluralist) on the basis of which the dynamics of individual and collective actors are formed and the dynamics of the problems themselves are affected. The second question concerns the means of action available to the involved actors in defining public problems and influencing public policy. This issue relates to two parallel matters: the effectiveness of action based on the resources groups possess, and the gradation of power among groups according to their available resources. The more resources actors have, the more effective their actions become, thereby expanding their capacity for influence. The third question addresses the types of social actors involved. Here, we broaden the scope by exploring the range of formal and informal claim-making entities.