Η διαμόρφωση των ερμηνευτικών πλαισιώσεων

Abstract

Στο κεφάλαιο αυτό παρουσιάζουμε την μεθοδολογική πρόκληση της πλαισίωσης (framing). Πρόκειται για την κοινωνική πρακτική μέσω της οποίας τα προβλήματα σημασιοδοτούνται μέσω της επιλεκτικά προσανατολισμένης ανάδειξης ορισμένων όψεών τους. Στο πλαίσιο αυτό ο μηχανισμός της πλαισίωσης συνίσταται στη διαδικασία ορισμού ενός προβλήματος, μιας κατάστασης ή ενός πολιτικού διακυβεύματος, ως αποτέλεσμα της επιλεκτικής παρουσίασης και της διάκρισης ορισμένων χαρακτηριστικών που προσανατολίζουν σε μία συγκεκριμένη ερμηνεία του αντικειμένου. Η πλαισίωση ορίζεται ως εξουσιαστικός μηχανισμός στο βαθμό που ο φορέας που μπορεί να καταστήσει την ερμηνεία του ορατή και κυρίαρχη, μπορεί να προσανατολίσει τη δημόσια δράση απηχώντας με τον τρόπο αυτό τον πολιτικό και κοινωνικό συσχετισμό δυνάμεων.). Οι λέξεις, οι φράσεις, οι εικόνες, οι τίτλοι και οι υπότιτλοι, τα κρόουλ, οι λεζάντες, τα πρόσωπα, όλα τα στοιχεία που συνυπάρχουν σε έναν πολιτικό λόγο, σε έναν πρωτοσέλιδο τίτλο, σε ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ, σε ένα νομοσχέδιο, σε ένα κείμενο μιας συλλογικής δράσης, σε ένα σύνθημα προεκλογικό, στο λόγο του σχολιαστή των ειδήσεων διαμορφώνουν (ή συνδιαμορφώνουν) το πλαίσιο ενός προβλήματος ή αλλιώς τον ορισμό του προβλήματος. Η ευρεία χρήση της έννοιας της πλαισίωσης σε διαφορετικά γνωστικά πεδία, στην ανάλυση των Δημόσιων Πολιτικών, στις μελέτες Επικοινωνίας και στην ανάλυση της Συλλογικής δράσης, αναδεικνύουν το επιστημολογικό εύρος της έννοιας.

This chapter addresses the methodological challenge of framing. Framing is understood as the social practice through which problems are signified via the selective emphasis on specific aspects of an issue. Within this context, the mechanism of framing involves the process of defining a problem, a situation, or a political stake as the result of selectively presenting and distinguishing certain features that guide interpretation in a particular direction. Framing is conceptualized as a mechanism of power, insofar as the actor capable of rendering their interpretation visible and dominant can steer public action, thereby reflecting the broader political and social balance of power. Words, phrases, images, headlines and subheadings, news tickers, captions, faces—all elements present in political discourse, front-page headlines, television reports, legislative texts, collective action materials, campaign slogans, or news commentary—shape (or co-shape) the frame of a problem, i.e., the way it is defined. The widespread use of the concept of framing across various fields—including Public Policy analysis, Communication Studies, and the study of Collective Action—highlights its epistemological breadth and interdisciplinary significance.