Επιτελεστικές πρακτικές τέχνης

Abstract

Το βιβλίο παρουσιάζει την ιστορική διαδικασία συγκρότησης (λογοτεχνία) και τα όρια της κεντρικής έννοιας διαλογική τέχνη, παρουσιάζοντας την αρχιτεκτονική των διαλογικών εικαστικών πρακτικών, τις ιστορικές μορφές της διαλογικής αισθητικής και ηθικής. Ερευνά την φιλοσοφική ψυχολογική κοινωνική συνθήκη του διαλόγου στον υποκειμενικό και τον διυποκειμενικό χώρο, Εγώ-Εσύ, Εγώ –αυτό, Εγώ-εαυτός, Εγώ-άλλος, εμείς-αυτοί, στις συλλογικές εικαστικές τακτικές (συμμετοχικές, συνεργατικές, κοινοτιστικές, σχεσιακές) που υποστήριξαν εννοιολογικά μορφές τέχνης, προσανατολισμένες ή βασισμένες στον διάλογο. Ο χώρος, επιτελεστικά παραγόμενος μέσα από αναπτυσσόμενες διαλογικές σχέσεις αντικείμενων-σωμάτων-τόπων, έχει επίπτωση στα υποκείμενα από τα οποία παράγεται, παράγοντας τα ίδια αυτά τα υποκείμενα μέσα από την σχεσιακότητά τους. Ο επιτελεστικός διαλογικός χώρος (-μεταξύ) σχηματοποιεί χωρικές /χρονικές δομές συνάρθρωσης και διαμοιρασμού της παρουσίας σε κοινούς-και-σε-απόσταση τόπους. Οι μορφές διαλογικότητας στην πραγματική ζωή, εμποτίζονται σε καταστάσεις στάσης-μετακίνησης (όπως το παράσιτο) στις μορφές ενός εντοπισμένου δικτυωμένου οδοιπορικού σε διάλογο. Παρουσιάζονται οριζόντια συλλογικά μοντέλα εικαστικών πρακτικών (συνεργατικά, συμμετοχικά, κοινοτιστικά, σχεσιακά) μπορούν να υποστηρίξουν διυποκειμενικούς κοινούς-και-σε-απόσταση διαλογικούς τόπους (όχι ουσιοκρατική κοινότητα που συγκροτεί την ταυτότητά της στη διαφορά της με το Άλλο) πάνω στο ενδεχόμενο της ανταλλαγής και του διαμοιρασμού της επικοινωνίας ανοικτής πηγής (ως εναλλακτικές απέναντι στο μονολογικό, μονοφωνικό έργο τέχνης).<br/><br/>-Οι επιτελεστικές (DIY) σωματικές πρακτικές στην τέχνη ανακατασκευάζουν το υποκείμενο διαλογικά μέσα από προσωρινές πολλαπλές ρευστές ταυτότητες.<br/>-Οι διαλογικές εικαστικές παρεμβάσεις επινοούν αποσπάσματα ασταθών ρευστών δικτυωμένων τόπων-σε-κίνηση και σε αλληλουχία στον δημόσιο χώρο παράλληλα ανακατασκευάζοντας προσωρινά την ταυτότητα.

Το βιβλίο παρουσιάζει την ιστορική διαδικασία συγκρότησης (λογοτεχνία) και τα όρια της κεντρικής έννοιας διαλογική τέχνη, παρουσιάζοντας την αρχιτεκτονική των διαλογικών εικαστικών πρακτικών, τις ιστορικές μορφές της διαλογικής αισθητικής και ηθικής. Ερευνά την φιλοσοφική ψυχολογική κοινωνική συνθήκη του διαλόγου στον υποκειμενικό και τον διυποκειμενικό χώρο, Εγώ-Εσύ, Εγώ –αυτό, Εγώ-εαυτός, Εγώ-άλλος, εμείς-αυτοί, στις συλλογικές εικαστικές τακτικές (συμμετοχικές, συνεργατικές, κοινοτιστικές, σχεσιακές) που υποστήριξαν εννοιολογικά μορφές τέχνης, προσανατολισμένες ή βασισμένες στον διάλογο. Ο χώρος, επιτελεστικά παραγόμενος μέσα από αναπτυσσόμενες διαλογικές σχέσεις αντικείμενων-σωμάτων-τόπων, έχει επίπτωση στα υποκείμενα από τα οποία παράγεται, παράγοντας τα ίδια αυτά τα υποκείμενα μέσα από την σχεσιακότητά τους. Ο επιτελεστικός διαλογικός χώρος (-μεταξύ) σχηματοποιεί χωρικές /χρονικές δομές συνάρθρωσης και διαμοιρασμού της παρουσίας σε κοινούς-και-σε-απόσταση τόπους. Οι μορφές διαλογικότητας στην πραγματική ζωή, εμποτίζονται σε καταστάσεις στάσης-μετακίνησης (όπως το παράσιτο) στις μορφές ενός εντοπισμένου δικτυωμένου οδοιπορικού σε διάλογο. Παρουσιάζονται οριζόντια συλλογικά μοντέλα εικαστικών πρακτικών (συνεργατικά, συμμετοχικά, κοινοτιστικά, σχεσιακά) μπορούν να υποστηρίξουν διυποκειμενικούς κοινούς-και-σε-απόσταση διαλογικούς τόπους (όχι ουσιοκρατική κοινότητα που συγκροτεί την ταυτότητά της στη διαφορά της με το Άλλο) πάνω στο ενδεχόμενο της ανταλλαγής και του διαμοιρασμού της επικοινωνίας ανοικτής πηγής (ως εναλλακτικές απέναντι στο μονολογικό, μονοφωνικό έργο τέχνης).<br/><br/>-Οι επιτελεστικές (DIY) σωματικές πρακτικές στην τέχνη ανακατασκευάζουν το υποκείμενο διαλογικά μέσα από προσωρινές πολλαπλές ρευστές ταυτότητες.<br/>-Οι διαλογικές εικαστικές παρεμβάσεις επινοούν αποσπάσματα ασταθών ρευστών δικτυωμένων τόπων-σε-κίνηση και σε αλληλουχία στον δημόσιο χώρο παράλληλα ανακατασκευάζοντας προσωρινά την ταυτότητα.