Ο Μολιέρος και η κωμωδία

Abstract

Στο κεφάλαιο αυτό θα αναφερθούμε στο πνεύμα και την ουσία του μολιερικού έργου σε σχέση με την κοινωνική ακινησία της εποχής, που χαρακτηρίζει τους δύο κορυφαίους δραματουργούς της Γαλλίας (Κορνέιγ και Ρακίνας) και ιδιαιτέρως στην όσμωση των διαφορετικών δραματουργικών παραδόσεων και την αποτύπωση των μεταλλάξεων της εποχής του. Θα σκιαγραφήσουμε την τυπολογία του έργου του και συγκεκριμένα την κωμωδία ηθών και την κωμωδία χαρακτήρα και τις οφειλές του τόσο στην λαϊκή Κομέντια όσο και στην erudita (λόγια). Θα αναλύσουμε τη δραματική θεωρία του περί κωμωδίας και κωμικού όπως διαρθρώθηκε μέσα από τους Προλόγους των έργων του (ψυχολογικός ρεαλισμός, απόδοση εκ του φυσικού) και στη συνέχεια θα αναδείξουμε το φαρσικό στοιχείο έτσι όπως αναφύεται στις κωμωδίες πλοκής/δράσης (φαρσοκωμωδίες) αλλά και στις μεγάλες κωμωδίες όπου λειτουργεί ως μέσο ψυχολογικών αποκαλύψεων και απεικόνιση της εμμονής. Το κεφάλαιο θα ολοκληρωθεί με αποσπάσματα από θεατρικά έργα και δραματολογική ανάλυση.

In this chapter, we will discuss the spirit and essence of Molière's work in relation to the social immobility of his era, a characteristic also reflected in the works of the two leading French dramatists, Corneille and Racine. We will particularly focus on the fusion of different dramaturgical traditions and the depiction of the transformations of his time. We will outline the typology of his works, specifically the comedy of manners and the comedy of character, and his debts to both the popular Commedia dell'arte and the learned erudite tradition. We will analyze his dramatic theory on comedy and the comic as structured through the prefaces of his plays (psychological realism, naturalistic portrayal). Furthermore, we will highlight the farcical element as it emerges in plot-driven comedies (farces) as well as in his major comedies, where it serves as a means of psychological revelation and depiction of obsession. The chapter will conclude with excerpts from theatrical works and dramaturgical analysis.