Η φιλοσοφία των αξιών στη δεύτερη Αυστριακή σχολή: παράσταση, συναισθήματα, επιθυμίες

Abstract

Ο Μπρεντάνο, σπουδαία μορφή στην ιστορία του Αυστριακού Εμπειρισμού, επιχειρεί να θεμελιώσει τη γνώση και την πράξη στη νεο-αριστοτελική θεωρία του για τα ψυχικά φαινόμενα. Για αυτόν, τα ψυχικά φαινόμενα χαρακτηρίζονται από την intentionale Inexistenz, πράγμα που εν ολίγοις σημαίνει ότι η πραγματικότητα μας δίδεται στην αίσθηση και εμείς τοποθετούμαστε γνωσιακά και αξιολογικά απέναντι στα σχετικά αισθητηριακά περιεχόμενα. Η αλήθεια και το αγαθό είναι ζητήματα ορθής κρισιακής ή θυμικής στάσης μας απέναντι στα εν λόγω ενύπαρκτα περιεχόμενα. Αγαθό, λοιπόν, για αυτόν είναι αυτό που ορθώς το αγαπούμε, ενώ αγαθότερο είναι αυτό που ορθά το προτιμούμε. Οι αναλύσεις του Μπρεντάνο, δηλαδή η απαρχή της λεγόμενης δεύτερης Αυστριακής Αξιολογίας με τον Έρενφελς και τον Μάινονγκ (με πρώτη αυτήν του Μένγκερ και των επιγόνων του) συνιστά βεβαίως και τη βάση και για τη Φαινομενολογική Αξιολογία.

Brentano, a major figure in the history of Austrian Empiricism, attempts to ground knowledge and practice in his neo-Aristotelian theory of psychic phenomena. For him, psychic phenomena are characterized by intentional inexistence, which in short means that reality is given to us in sense and we are cognitively and evaluatively positioned in relation to the relevant sensory contents. Truth and goodness are matters of our proper critical or thymic attitude towards these existential contents. Good, then, for him is that which we rightly love, while good is that which we rightly prefer. Brentano's analyses, i.e. the beginnings of the so-called second Austrian Evaluology with Erenfels and Meinong (with Menger and his descendants leading the way), certainly constitutes the basis for Phenomenological Evaluology as well.