Τα Αγγλικά πρότυπα των «φυσικότροπων» διαμορφώσεων τοπίου και η εδραίωσητης νεότερης Ευρωπαικής τοπιακής συνείδησης

Abstract

Η μετάβαση από την τέχνη των κήπων, στην «αρχιτεκτονική τοπίου», συντελείται κατά τον 18ο αιώνα, στα πλαίσια νέων τοπιακών θεωρήσεων οι οποίες αναπτύσσονται στην Αγγλία της εποχής. Το αίτημα που προβάλλεται, είναι η διερεύνηση των χαρακτηριστικών του φυσικού τόπου με στόχο εντούτοις τον εντοπισμό κανονικοτήτων και τη χρήση τους με όρους συνθετικούς, ζωγραφικής κύρια αναφοράς. Αίτημα το οποίο, παρά την απώτερη ελεγκτική του πρόθεση, βρίσκεται πλησιέστερα στην αναγνώριση της αξίας των φυσικών ποιοτήτων από προηγούμενες τοπιακές θεωρήσεις. Αποτελεί επομένως η τοπιακή θεώρηση του 18ου αιώνα μετάβαση από την εμφατική εφαρμογή του οπτικού ελέγχου στην αξιοδότηση της φύσης και συντελείται στο πλαίσιο της ανάπτυξης του Εμπειρισμού όσο και του Διαφωτισμού. Αυτός άλλωστε ο θεωρητικός καθορισμός εξηγεί τον ρητό συσχετισμό της Αγγλικής αρχιτεκτονικής τοπίου με την ανάπτυξη των νεότερων αστικών Ευρωπαϊκών πολιτευμάτων, όπως και τον συσχετισμό με τον κλασσικισμό και το αρχαίο Ελληνικό τοπίο.

The transition from garden art to “landscape architecture” took place during the 18th century within the framework of new landscape theories developing in England at the time. The prevailing demand was the investigation of the characteristics of the natural place, yet with the goal of identifying regularities and utilizing them in a synthetic manner, primarily with reference to painting. This demand, despite its ultimate controlling intent, was closer to recognizing the value of natural qualities than previous landscape theories. Thus, the landscape conception of the 18th century represents a shift from the emphatic application of visual control to an appreciation of nature, and it occurred within the context of the development of Empiricism and the Enlightenment. This theoretical framework also explains the explicit connection of English landscape architecture with the development of modern European urban polities, as well as its relation to Classicism and the ancient Greek landscape.