Οι ελληνικές πολιτικές διά βίου μάθησης: κριτική προσέγγιση

Abstract

Στο τέταρτο κεφάλαιο πραγματοποιείται μια θεωρητική ανάλυση και ερμηνεία των όσων έγιναν διαπραγμάτευση προηγουμένως. Η ανάλυση βασίζεται σε δύο έννοιες, τη "μεταφορά πολιτικής" και τη "νομιμοποίηση". Η πρώτη διαπραγματεύεται το πώς και το γιατί της μεταφοράς μιας πολιτικής που ενώ παράγεται σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικο-οικονομικό συγκείμενο μεταφέρεται και εφαρμόζεται σε ένα άλλο. Εδώ σημασία δεν έχει μόνο η παραγωγή της πολιτικής "κάπου" αλλά και το πώς αυτή η πολιτική μεταφερόμενη και διερχόμενη από διάφορα εθνικά και/ή τοπικά φιλτραρίσματα προσαρμόζεται, αναδιαμορφώνεται ή και πραγματικά παραμορφώνεται κατά την εφαρμογή της σε ένα άλλο περιβάλλον. Η δεύτερη έννοια έχει να κάνει με τη "νομιμοποίηση" έννοια με πλούσια βιβλιογραφία στις πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες. Εδώ η επικέντρωση γίνεται στις νεοθεσμικές θεωρίες των οργανώσεων. Η νομιμοποίηση είναι έννοια- κλειδί για την ανάλυση των σχέσεων κράτους-κοινωνίας-θεσμών, συνεπώς και για την αποδοχή μιας εκπαιδευτικής πολιτικής.

Chapter 4 presents a theoretical analysis and interpretation of the issues previously discussed. The analysis is grounded in two key concepts: "policy transfer" and "legitimization". The first deals with how and why a policy that is produced in a specific socio-economic context is transferred and applied to another. What matters here is not only the production of the policy "somewhere" but also how this policy, when transferred and passing through various national and/or local filters, is adapted, reshaped, or even distorted when applied in another environment. The second concept has to do with "legitimization," a concept with a rich literature in the political and social sciences. Here, the focus is on neo-institutional theories of organizations. Legitimacy is a key concept for the analysis of state-society-institutional relations and, consequently, for the acceptance of an educational policy.