Πολλαπλές προεκτάσεις του χώρου της πόλης στον 19ο αιώνα

Abstract

Στο Κεφάλαιο 7 διερευνάται ο χώρος της πόλης στα τέλη του 19ου αιώνα, καθώς θολώνει από τους καπνούς της ατμομηχανής και επεκτείνεται σε νέες κατευθύνσεις, παρουσιάζοντας έντονα την αντίθεση της μητρόπολης και της υπαίθρου που ριζώνει μια για πάντα στη σύγχρονη ζωή. Την ίδια στιγμή, οι ιστορικοί της τέχνης που επηρεάστηκαν από τον Kant και την αισθητική του Hegel θα εισαγάγουν στα τέλη του 19ου αιώνα την έννοια του χώρου ως συνιστώσας του αρχιτεκτονικού συλλογισμού. Επίσης, ο χώρος της πόλης διευρύνεται συνεχώς, καθώς η αστυφιλία γιγαντώνει τα αστικά όρια, η φύση διεισδύει στο τεχνητό περιβάλλον της πόλης, ενώ νέες προσδοκίες για το άγνωστο εμφανίζονται μέσα από τα ταξίδια, την κατάκτηση των βουνοκορφών, καθώς και την ένταση της ψευδαισθητικής αντίληψης μέσα από τις πρώτες αίθουσες κινούμενης εικόνας.

Chapter 7 explores the transformation of urban space in the late 19th century, a period marked by industrial expansion and the pervasive presence of steam, which clouds the cityscape and symbolizes the irreversible shift toward modernity. The growing contrast between the metropolis and the countryside becomes a defining feature of modern life. During this time, art historians influenced by Kantian and Hegelian aesthetics begin to conceptualize space as an essential component of architectural reasoning, marking a significant development in spatial thought. Urban space continues to expand rapidly, driven by the forces of urbanism that blur the boundaries between city and nature. The artificial environment of the modern city is increasingly penetrated by elements of the natural world, while new horizons emerge through travel, exploration, and the conquest of mountain peaks. Simultaneously, the advent of early cinema and moving-image theaters introduces hallucinatory and immersive experiences, further reshaping perceptions of space and intensifying the modern fascination with the unknown.