Η στροφή προς το γίγνεσθαι: εικόνα και κίνηση

Abstract

Στο Κεφάλαιο 10 διερευνάται η απόδοση της δράσης στις εικαστικές τέχνες, με έμφαση στη γλυπτική και στην αγγειογραφία, κατά τον όψιμο 6ο και πρώιμο 5ο αιώνα π.Χ. Πρόκειται για την εποχή της μετάβασης της Αθήνας προς τη δημοκρατία, της σύγκρουσης με τους Πέρσες και άλλων κομβικών γεγονότων που προκάλεσαν ριζικές αναθεωρήσεις στην αντίληψη για τον κόσμο και τον ρόλο του ανθρώπου μέσα σε αυτόν. Τη νέα ανθρωποκεντρική κοσμοεικόνα κλήθηκαν να οπτικοποιήσουν οι εικαστικές τέχνες, βελτιώνοντας τις τεχνικές αφήγησης, απόδοσης του κινημένου ανθρώπινου σώματος και έκφρασης των συναισθημάτων με εικόνες. Σημαντικοί σταθμοί για αυτές τις εξελίξεις ήταν η εισαγωγή της ερυθρόμορφης τεχνικής στην αθηναϊκή αγγειογραφία, το έργο των λεγόμενων Πρωτοπόρων σε αυτήν την τεχνική και των διαδόχων τους, και η εγκατάλειψη της αρχαϊκής στατικότητας στην ελεύθερη μνημειακή γλυπτική.

Chapter 10 explores the depiction of action in the visual arts, with an emphasis on sculpture and vase painting during the late sixth and early fifth centuries BCE. This period marks the transition toward democracy in Athens, the conflict with the Persians, and other pivotal events that prompted radical revisions in the understanding of the world and the role of humans within it. The visual arts were called upon to visualize this new anthropocentric worldview by advancing narrative techniques, the representation of the moving human body, and the expression of emotions through images. Key milestones in these developments include the introduction of the red-figure technique in Athenian vase painting, the work of the so-called Pioneers in this technique and their successors, as well as the abandonment of archaic rigidity in favor of greater naturalism in free-standing monumental sculpture.