Οι απαρχές των εικόνων και της μνημειακότητας

Abstract

Στο Κεφάλαιο 7 εξετάζεται η επανεκκίνηση της εικονιστικότητας και της μνημειακότητας στις εικαστικές τέχνες της ελληνικής Αρχαιότητας μετά το τέλος των λεγόμενων «Σκοτεινών Χρόνων», όπως η πρώτη εμφανίζεται στην αγγειογραφία και η δεύτερη στη γλυπτική σε λίθο. Ειδικότερα εξετάζονται η εμφάνιση των πρώτων εικόνων στη γεωμετρική αγγειογραφία, η εξέλιξη από την τεχνική της σκιαγραφίας στην τεχνική του περιγράμματος και στη μελανόμορφη τεχνική, καθώς και η εμφάνιση των πρώτων αγαλμάτων σχεδόν φυσικού έως και υπερφυσικού μεγέθους υπό την εντύπωση που δημιούργησε η αιγυπτιακή μνημειακή γλυπτική της εποχής. Εξετάζονται, τέλος, οι κοινωνικές και πολιτικές ζυμώσεις στην πορεία προς την ανάδυση της πόλης-κράτους, οι οποίες δημιούργησαν εκ νέου την ανάγκη για εικονιστικότητα και μνημειακότητα, τρεις τουλάχιστον αιώνες μετά την παρακμή και της μίας και της άλλης στον χώρο του Αιγαίου στα τέλη της Εποχής του Χαλκού.

Chapter 7 examines the re-emergence of figurality and monumentality in the visual arts of Greek antiquity following the end of the so-called “Dark Ages.” The former is explored in vase painting and the latter in stone sculpture. The chapter focuses on the appearance of the first images in Geometric vase painting, the evolution from silhouette technique to outline drawing and to the black-figure technique, as well as the emergence of the first monumental statues ranging from near life-size to over life-size, produced under the influence of Egyptian monumental sculpture. Finally, the chapter explores the social and political transformations that accompanied the rise of the polis (city-state), transformations that brought about a renewed need for pictoriality and monumentality—at least three centuries after both had declined in the Aegean world at the end of the Bronze Age.