Η πραγματικότητα ως βίωμα

Abstract

Στο Κεφάλαιο 2 συνεχίζεται η επισκόπηση των θεωρητικών προσεγγίσεων πάνω στη σχέση πραγματικότητας και εικαστικών τεχνών σε διάφορες εποχές και σχολές σκέψης, με έμφαση σε νεότερες και σύγχρονες φαινομενολογικές, ανθρωπολογικές, σημειωτικές, κοινωνιολογικές, ψυχαναλυτικές και άλλες προσεγγίσεις. Ορισμένες από αυτές ασχολήθηκαν ειδικότερα με την ελληνική Αρχαιότητα και τις εικόνες της. Η σύγχρονη θεωρητική σκέψη τείνει γενικά προς την ιδέα ότι οι εικόνες είναι δομικό στοιχείο της πραγματικότητας, όπως τη διαμορφώνει και τη βιώνει ο άνθρωπος ζώντας μέσα στην κοινωνία, και όχι δευτερογενείς αναπαραστάσεις μιας δεδομένης και αμετάβλητης πρωταρχικής πραγματικότητας, που υπάρχει ανεξάρτητα από τον άνθρωπο. Αν η πραγματικότητα είναι προϊόν της ανθρώπινης δράσης, τότε οι εικόνες είναι το βασικό εργαλείο που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος για τη δημιουργία της πραγματικότητας.

Chapter 2 continues the survey of theoretical approaches to the relationship between reality and the visual arts across various historical periods and schools of thought, with a focus on modern and contemporary phenomenological, anthropological, semiotic, sociological, psychoanalytic, and other perspectives. Some of these approaches have specifically engaged with Greek antiquity and its images. In contemporary theoretical discourse, there is a general tendency toward the view that images constitute a structural element of reality as it is shaped and experienced by human beings within society, rather than being secondary representations of a given, unchanging, primal reality that exists independently of human perception. If reality is understood as a product of human action, then images are the basic tool through which humans create that reality.