Το κούρδισμα στην πράξη

Abstract

Στο κεφάλαιο αυτό παρουσιάζεται κατ’ αρχήν το ζήτημα της ορθοτονίας στην ιστορική του διάσταση στη δυτική λόγια μουσική, με έμφαση στα τρία συστήματα κουρδίσματος τα οποία απασχολούν και στις μέρες μας εκτελεστές σύγχρονων οργάνων που ερμηνεύουν κλασική δυτική μουσική: το πυθαγόρειο, το φυσικό και το ισοσυγκερασμένο. Εκτίθενται συνοπτικά τα όρια και τα προβλήματα του καθενός από τα συστήματα αυτά, και αναδεικνύεται η σημασία των ερμηνευτικών επιλογών του εκτελεστή στο ζήτημα της ορθοτονίας. Κατόπιν προτείνονται συστηματικά γυμνάσματα και ασκήσεις στη βάση των αρετών του φυσικού κουρδίσματος, ειδικά κατά τη σύμπραξη πνευστών οργάνων, που καλλιεργώντας το αυτί, οξύνοντας την αντίληψη της ορθοτονίας και αξιοποιώντας φαινόμενα όπως το διακρότημα και οι τόνοι διαφοράς στοχεύουν στο να δημιουργήσουν μία αξιόπιστη βάση και καλή πρακτική ορθοτονίας.

This chapter presents the development of intonation in its historical dimension in western art music, focusing on the three fundamental tuning systems that remain relevant for the contemporary interpreter of classical music: Pythagorean tuning, just-pure intonation and equal temperament. The boundaries and problems of each one of these systems are briefly presented, and emphasis is given on the importance of the performer’s interpretive options of intonation. Based on the merits of just intonation esp. in the context of wind ensembles, a series of comprehensive exercises and training routines are proposed, which by training the musical ear, sharpening the sense for intonation and exploring phenomena such as beats and difference tones, aim at creating a reliable routine and good intonation practice.