Οίκος και Οικουμένη - ένα Συνεχές

Abstract

Η ιδέα ότι το υπό κλίμακα σχεδιασμένο αντικείμενο ανήκει σε και κοινωνεί μεγαλύτερες και μικρότερες κλίμακες είναι το θέμα αυτού του κεφαλαίου. Η συγχρονικότητα και αμοιβαία συμπερίληψη μεγάλων και μικρών κόσμων προσδίδουν στον σχεδιασμό την κοσμική του διάσταση: ανατρέχοντας σε διαχρονικές θεωρήσεις αυτής της συνθήκης εξετάζονται τα ρεύματα της επιστήμης, της φιλοσοφίας, της τέχνης και της υλοποιημένης αρχιτεκτονικής που ορίζουν και εμβαθύνουν στην έννοια του Συνεχούς. Η ποιητική πρόσληψη του οίκου, η σχέση εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, η δυναμική εκτύλιξη του χώρου ως πτύχωση, ο ρόλος των κήπων στην προσέγγιση της οικουμένης και της ιδέας του παραδείσου, καθώς και η γενεαλογία του μουσείου ως κόσμου των πολύτιμων ή σπάνιων αντικειμένων αναπτύσσονται στα επόμενα κεφάλαια. Τέλος, διερευνώνται διαφορετικές προσεγγίσεις του συνεχούς ως εκτατική ιδιότητα του χώρου προς το άπειρο.

The idea of this chapter is that the object designed in scale belongs to and mediates between larger and smaller scales. Synchronicity and the mutual inclusion of large and small worlds resolve in designing within a cosmic dimension: the idea of the continuum is investigated through science, philosophy, art and realized architecture. A poetic view of the house, the link between interior and exterior, the dynamic development of space as fold, the role of gardens as an approach to the universe (ecumene) and the idea of paradise as well as the genealogy of museums as a world of precious or rare objects, are presented. Lastly, continuum is viewed also as an extension to infinity.