Προβλήματα του οφθαλμού και η διόρθωσή τους

Abstract

Ένας οφθαλμός, για να θεωρείται φυσιολογικός, θα πρέπει να πληροί τη συνθήκη κατά την οποία οι φωτεινές ακτίνες οι οποίες προέρχονται από ένα σημείο στον χώρο, διαθλώμενες από το οπτικό σύστημα του οφθαλμού, να εστιάζουν πάνω στον αμφιβληστροειδή σχηματίζοντας ένα τέλειο είδωλο, ενώ ο οφθαλμός βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας. Τότε ο οφθαλμός αυτός χαρακτηρίζεται ως εμμετρωπικός. Αν σε έναν οφθαλμό αυτή η σχέση μεταξύ αξονικού μήκους και διαθλαστικής δύναμης δεν είναι αρμονική, αυτό έχει ως αποτέλεσμα μία προσπίπτουσα παράλληλη δέσμη ακτίνων να μην εστιάζεται επάνω στον αμφιβληστροειδή, αλλά εμπρός ή πίσω από αυτόν. Αυτός ο οφθαλμός πλέον χαρακτηρίζεται ως αμετρωπικός και η όραση είναι θολή. Στο κεφάλαιο αυτό εξετάζονται όλες οι αμετρωπίες σε σχέση με την οπτική οξύτητα.

In order for an eye to be considered normal, it should meet this condition in which the light rays coming from a point in space, being refracted by the eye's optical system, focus on the retina forming a perfect image, while the eye is at rest. Then this eye is characterized as emmetropic. If this relation between axial length and refractive power is not harmonic in an eye , it will result in an incident parallel beam of rays not being focused on the retina, but instead in front or behind it. This eye is now characterized as ametropic and vision is blurred. In this chapter, all ametropias are examined in relation to visual acuity.