ReStart_ Σύνθεση με το προϋπάρχον

Abstract

Είναι η Αρχιτεκτονική μια ευάλωτη πρακτική, αγκυρωμένη στον εκάστοτε τόπο και χρόνο γέννησής της; Προϊόντος του χρόνου, είναι ο μαρασμός, η αλλαγή, η κακοποίηση και η μετάλλαξη αναπότρεπτες καταστάσεις που φθείρουν την αρχιτεκτονική; Πού οφείλεται η έλξη που μας ασκούν τα κατάλοιπα ενός παλιού τεχνητού οργανισμού; Τι είναι συμβατό με το υφιστάμενο; Με ποιους όρους μπορεί να αναγεννηθεί ένα εγκαταλελειμμένο αρχιτεκτόνημα, χωρίς να χάσει τις αξίες του αλλά και τις υλικές και άυλες διαστάσεις του; Τι αντίκτυπο έχει μια επέμβαση στον υφιστάμενο χώρο και στο ευρύτερο περιβάλλον του; Τα παραπάνω καίρια ερωτήματα επανέρχονται με έμφαση στη σύγχρονη προβληματική για τη διατήρηση και τη διαχείριση του οικοδομικού αποθέματος. Το παρόν βιβλίο πραγματεύεται το θέμα του ReStart, δηλαδή την επανεκκίνηση της ζωής υφιστάμενων αρχιτεκτονημάτων. Μέσα από την ανάλυση ενός συνόλου 100 κατασκευών ανιχνεύει και αναδεικνύει το RestArt, δηλαδή την παραμένουσα διαχρονική αξία της τέχνης, στο εκάστοτε οικοδόμημα που μελετά. Στην τριμερή δομή του συγγράμματος διερευνάται το ζήτημα της διαδοχής “ReStart to RestArt” υπό το πρίσμα της θεωρίας, της μεθοδολογίας και των εφαρμογών. Κατ’ αρχάς, αναγνωρίζεται ότι τα ζητήματα της διατήρησης και της επέμβασης στο προϋπάρχον αποτελούν κοινωνικό κατασκεύασμα και κατά συνέπεια είναι δυναμικά και επηρεάζονται από τις κοινωνικές εξελίξεις. Στη συνέχεια, σκιαγραφείται μια μεθοδολογία, η οποία θεωρεί την έρευνα και την κατανόηση των χαρακτηριστικών του υφιστάμενου δομημένου περιβάλλοντος αναγκαία συνθήκη για τον ανασχεδιασμό και την ανανοηματοδότησή του. Τέλος, μέσα από την παρουσίαση πλήθους υλοποιημένων επεμβάσεων αποκαλύπτεται ότι η διαδικασία ανασύνθεσης δεν γνωρίζει χωρικά όρια, ενώ αφορά κάθε είδους κλίμακα, χρήση και κατασκευή.

Is Architecture a vulnerable practice, anchored in the specific place and time of its birth? Are decay, change, abuse, and mutation inevitable conditions that wear architecture down? Why do we find the remnants of an old structure attractive? What is compatible with the existing fabric? On what terms can abandoned architectural structures be regenerated without sacrificing their values and their tangible and intangible dimensions? What is the impact of an intervention on the existing site and its wider context? These key questions dominate the contemporary discourse on the conservation and management of the building stock. This book addresses the issue of ReStart, i.e., restarting the life of existing architectural sites. Through the analysis of a set of 100 cases, it traces and highlights RestArt, i.e., the remaining timeless value of art, in each of the structures studied. The book's three-part structure explores the issue of the “ReStart to RestArt” succession, through the lens of theory, methodology, and applications. Firstly, it acknowledges that the issues of architectural conservation and intervention are social constructs and, therefore, dynamic, influenced by social developments. It then outlines a methodology that considers research and understanding of the characteristics of the existing built environment as a necessary condition for its redesign and reappropriation. Finally, through the presentation of numerous case studies of transformed structures, it reveals that the process of redesign knows no spatial boundaries, while it pertains to every scale, use, and construction.