Η μουσική ζωή στον αθηναϊκό Μεσοπόλεμο: Ταυτότητες και εκπρόσωποι

Abstract

Στο κεφάλαιο εξετάζεται η ανανέωση της αθηναϊκής μουσικής ζωής κατά τις δεκαετίες του ’20 και του ’30, κυρίως χάρη στον εκσυγχρονισμό του ρεπερτορίου των συμφωνικών συναυλιών και την παρουσία του Δημήτρη Μητρόπουλου, εδώ ως ερμηνευτή. Επίσης, εξετάζονται συνθέτες είτε ως εκφραστές ιδιότυπων μοντερνισμών στο πλαίσιο οργανολογικών και ηχοχρωματικών πειραματισμών, όπως ο Δημήτριος Λεβίδης (1886-1951), είτε ως φορείς ενός ιδιότυπου μετα-ρομαντικού μαξιμαλιστικού συμφωνικού ιδιώματος με φιλοσοφικές αναζητήσεις, όπως ο Χαρίλαος Περπέσας (1907-1995). Ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας, συσχετισμών και αλληλεπιδράσεων μεταξύ μουσικής, γραμμάτων και τεχνών, αλλά και η υποδοχή και πρόσληψη των νεότερων μουσικών τάσεων από το κοινό και την κριτική της εποχής, συνεξετάζονται και αντιπαρατίθενται ερμηνευτικά.

In Chapter 5, the revitalizing of the Athenian musical life in the 1920s and 30s is examined, mainly under a modernization of the symphonic concerts’ programs and the presence of Dimitri Mitropoulos as a performer. Furthermore, composers who expressed their modernistic tendencies through experimental instrumental or timbral innovations like Dimitry Levidis (1886-1951) or pursued a post-Romantic symphonic maximalist style blended with philosophical references like Charilaos Perpessa (1907-1995) are also discussed. Issues of domestic and foreign policies, interaction between music, letters, and fine arts, as well as the perception of musical modernism by Athenian audiences and critics of the Interwar period also comprise components of a comparative commentary.