Κατάγματα άνω άκρου στα παιδιά

Abstract

Το άνω άκρο αποτελεί τη συχνότερη θέση καταγμάτων στα παιδιά. Ανάλογα με την ηλικιακή ομάδα διαφέρει και η εντόπιση, με τα μικρότερα παιδιά να εμφανίζουν συνήθως κατάγματα στο χέρι και με την ηλικιακή πρόοδο η εντόπιση να μετακινείται προς τον αγκώνα και τελικά στους εφήβους να καταλήγει στο αντιβράχιο. Πρωταρχικής σημασίας είναι η καλή κλινική εξέταση που θα μας βοηθήσει στην αναγνώριση σημαντικών συνοδών κακώσεων και στην επιλογή της κατάλληλης απεικόνισης. Τις περισσότερες φορές, η θεραπεία των καταγμάτων του παιδικού άνω άκρου είναι συντηρητική, με κάποιου είδους ακινητοποίηση με ή χωρίς ανάταξη, όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο από τα χαρακτηριστικά του κατάγματος αλλά και του ασθενούς, καθώς ο παιδικός σκελετός διαθέτει δυνατότητα αυτοδιόρθωσης μεγάλου εύρους αξονικών παραμορφώσεων. Η ανάταξη των καταγμάτων των παιδιών καλό είναι να γίνεται υπό καταστολή για την επίτευξη του βέλτιστου αποτελέσματος, ενώ συγκεκριμένοι τύποι καταγμάτων απαιτούν για την αντιμετώπισή τους γενική αναισθησία και σταθεροποίηση με βελόνες τύπου Kirschner.

The most common fractures in children are upper extremity fractures. The location depends on the age. Younger children usually experience fractures of the hand while older children have elbow fractures. Finally, in adolescents the most frequent fractures are forearm fractures. Meticulous clinical examination will identify any secondary injuries and will guide imaging. In most cases, treatment is conservative with immobilization and closed reduction if needed. This depends on the fracture characteristics and the age of the child, bearing in mind that remodeling of the growing skeleton can restore deformities. Closed reduction is performed under sedation, while some types of fractures need fixation with Kirschner wires under general anesthesia.