Γενικές προσαρμογές προγράμματος σπουδών για παιδιά με σύνδρομο Down στη γενική και ενιαία εκπαίδευση

Abstract

Τo όγδοο κεφάλαιο αναφέρεται σε γενικές προσαρμογές προγράμματος σπουδών για παιδιά με σύνδρομο Down στη γενική και ενιαία εκπαίδευση. Η ενεργητική συμμετοχή του παιδιού με νοητική αναπηρία σε όλες τις δραστηριότητες της σχολικής ζωής με παράλληλες παρεμβάσεις, όπου κρίνεται σκόπιμο από το προσωπικό του σχολείου, αποτελεί εγγύηση για την κοινωνική του ένταξη (Allen & Cowdery, 2005· Goldstein, Kaczmarek & English, 2002). Οι παρεμβάσεις αυτές, μέσω της κατάλληλης χρήσης κοινωνικών στρατηγικών, θα πρέπει να στοχεύουν στην ένταξη των νηπίων και παιδιών με σύνδρομο Down στην ομάδα των συνομηλίκων, στην εκμάθηση στρατηγικών επίλυσης συγκρούσεων και στη μεγαλύτερη διάρκεια παραμονής τους στο παιχνίδι (Guralnick, 2010). Κατακτώντας αυτό το επίπεδο προσαρμογής, τα παιδιά με νοητική αναπηρία μπορούν να ανταποκριθούν θετικά στις κοινωνικές τους σχέσεις και να διατηρήσουν αυτές τις δεξιότητες για μια πιο επιτυχή επίλυση κοινωνικών προβλημάτων στις συναναστροφές τους με τους συνομηλίκους τους (βλέπε και Αλευριάδου & Γκιαούρη, 2011· Alevriadou & Giaouri, 2012· Αλευριάδου & Γκιαούρη, 2017· Αλευριάδου, Γκιαούρη & Παυλίδου, 2016). Η επιτυχία των εκπαιδευτικών παρεμβάσεων που στοχεύουν στην ανάπτυξη κοινωνικών και επικοινωνιακών δεξιοτήτων σε παιδιά με σύνδρομο Down έγκειται στην προσαρμογή τους στις εξατομικευμένες ανάγκες των παιδιών. Παραδείγματα τεχνικών τις οποίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι εκπαιδευτικοί στις τάξεις τους για να μεγιστοποιήσουν τη μαθησιακή εμπειρία για τα παιδιά με σύνδρομο Down (Wolpert, 2007) και να ενδυναμώσουν τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες περιγράφονται στη συνέχεια του παρόντος κεφαλαίου.

The eighth chapter refers to general curriculum adaptations for children with Down syndrome in general education. The active participation of the child with intellectual disability in all activities of school life with parallel interventions, where deemed appropriate by the school staff, is a guarantee for his social inclusion (Allen & Cowdery, 2005. Goldstein, Kaczmarek, & English, 2002 ). These interventions, through the appropriate use of social strategies, should aim to integrate infants and children with Down syndrome into the peer group, to learn conflict resolution strategies and to prolong their stay in the game (Guralnick, 2010). By achieving this level of adaptation, children with intellectual disabilities can respond positively to their social relationships and maintain these skills for a more successful solution of social problems in their interactions with their peers (see also Alevriadou & Giaouri, 2011. Alevriadou & Giaouri, 2012. Alevriadou & Giaouri, 2017. Alevriadou, Giaouri, & Pavlidou, 2016). The success of educational interventions aimed at developing social and communication skills in children with Down syndrome lies in their adaptation to the individual needs of children. Examples of techniques that teachers can use in their classrooms to maximize the learning experience for children with Down syndrome (Wolpert, 2007) and to strengthen their communication skills are described later in this chapter.