Για τη διαδραστικότητα

Abstract

Η ταινία συνθετικών εικόνων, την οποία μέχρι τώρα θεωρήσαμε ως τελικό προϊόν, ως γραμμική κατασκευή διαφορετικών οπτικών γωνιών, μπορεί, επίσης, να θεωρηθεί ως «ημιτελές προϊόν που αποτελεί σημείο αφετηρίας για τη συμμετοχή του θεατή, δηλαδή ως [μια] συμμετοχική διαδικασία » . Ο θεατής δεν καλείται πλέον να συμμετάσχει στην ταινία με την όραση και την ακοή, αλλά είναι υποχρεωμένος να συμμετάσχει και σωματικά με τη χειρονομία, δηλαδή με την κίνηση. Οι κατηγορίες της σωματικής συμμετοχής διαφέρουν, ανάλογα με τις εφαρμογές της διαδραστικής πληροφορικής κινηματογραφίας. Η διαδραστικότητα μεταξύ θεατή και ταινίας, που έχει καταστεί δυνατή χάρη στις πληροφορικές τεχνικές που αναφέρθηκαν παραπάνω, ανανεώνει το ενδιαφέρον γύρω από το ζήτημα συμμετοχής του θεατή. Οποιος κι αν είναι ο ρόλος ή το στάτους του θεατή, κάθε διαδραστική ταινία, για να υπάρξει, έχει ανάγκη τη συμμετοχή του.

The film of synthetic images, which until now we have considered as a final product, as a linear construction of different perspectives, can also be considered as an "unfinished product that is a starting point for the participation of the viewer, that is, as [a] participatory process". The viewer is no longer invited to participate in the film with sight and hearing, but is obliged to participate physically with gesture, i.e. with movement. The categories of physical participation differ, depending on the applications of interactive computer cinematography. The interactivity between viewer and film, made possible by the IT techniques mentioned above, renews interest around the issue of viewer participation. Whatever the role or status of the viewer, any interactive film, in order to exist, needs their participation.