... και για την εξέλιξη της ιστορίας: Μια ιστορία της ιστορίας από τον Ηρόδοτο στο Διαφωτισμό

Abstract

Στο κεφάλαιο αυτό παρουσιάζεται η εξέλιξη της ιστορίας από την εποχή του επονομαζόμενου «πατέρα» της μέχρι την περίοδο του Διαφωτισμού και αναλύονται τόσο η χρήση της ιστορίας και η ανάγκη της ιστορικής γνώσης σε διάφορες εποχές όσο και οι καινοτόμες ιδέες και αρχές με τις οποίες εφοδίασε ο Διαφωτισμός τις κοινωνίες, τις επιστήμες και κυρίως την επιστήμη της ιστορίας. Στόχος είναι να κατανοήσουν οι φοιτητές ότι η εξέλιξη της ιστορικής επιστήμης θα πρέπει να αναζητηθεί στη σταδιακή ιδεολογική ωρίμανση των πολιτικών κοινωνιών, στην πρόοδο των επιστημών και τη διάδοση των βιβλίων και της παιδείας, στη μορφή των πολιτικών καθεστώτων, και εν κατακλείδι ότι η ιστορική γνώση δεν αποτελούσε απαραίτητα κοινωνικό αίτημα προγενέστερων εποχών, όπως αντιλαμβανόμαστε ένα τέτοιο αίτημα σήμερα. Έτσι, σταδιακά θα εξοικειωθούν τόσο με την «τύχη» των μεγάλων ιστορικών της αρχαιότητας σε μεταγενέστερες κοινωνίες όσο και με τη σχέση των ανθρώπων και των κοινωνιών με την ιστορία.

This chapter presents the evolution of history from the time of its so-called "father" to the period of the Enlightenment. It analyzes both the use of history and the need for historical knowledge in various eras, as well as the innovative ideas and principles with which the Enlightenment endowed societies, the sciences, and particularly the science of history. The aim is for students to understand that the evolution of historical science should be sought in the gradual ideological maturation of political societies, the progress of sciences, the spread of books and education, the form of political regimes, and ultimately that historical knowledge was not necessarily a social demand in earlier times as we perceive such a demand today. Thus, they will gradually become familiar with the "fate" of the great historians of antiquity in later societies and with the relationship between people and societies with history.