Τα οργισμένα νιάτα της ελληνικής πεζογραφίας

Abstract

Στο κεφάλαιο αυτό εξετάζονται έξι πεζογράφοι (Μάριος Χάκκας, Αντώνης Σαμαράκης, Ρένος Αποστολίδης, Βασίλης Βασιλικός, Μένης Κουμανταρέας, Σπύρος Πλασκοβίτης), οι οποίοι ανήκουν με τον τρόπο του ο καθένας σε ένα παγκόσμιο ρεύμα της εποχής, τους «οργισμένους». Το ρεύμα αυτό αντιπαρατίθεται τόσο προς το αστικό στρατόπεδο όσο και προς το σοσιαλιστικό μπλοκ, όπως εκπροσωπείται από τη Σοβιετική Ένωση. Οι συγγραφείς αυτοί υιοθετούν τους προβληματισμούς του υπαρξισμού, καταγγέλλοντας τη μαζική κοινωνία, καθώς και κάθε θεσμό που περιορίζει την ελευθερία του ανθρώπου.

This chapter examines six prose writers (Marios Hakkas, Antonis Samarakis, Renos Apostolidis, Vassilis Vassilikos, Menis Koumantas, Spyros Plaskovitis), each of whom belongs in his own way to a global current of the time, the "angry" writers. This current opposes both the bourgeois camp and the socialist bloc, as represented by the Soviet Union. These writers adopted the concerns of existentialism, denouncing mass society as well as any institution that restricts human freedom.