Τρία μοντέλα ρύθμισης των λόγων διάκρισης

Abstract

Στο Κεφάλαιο 10 παρουσιάζονται τρία αντιπροσωπευτικά μοντέλα ρύθμισης των απαγορευμένων λόγων διάκρισης που ισχύουν σε εθνικό, διεθνές και υπερεθνικό επίπεδο. Αντικείμενο εξέτασης αποτελούν: το κλειστό μοντέλο, που απαρτίζεται από μια εξαντλητική λίστα λόγων διάκρισης η οποία θεσπίζεται από τον νομοθέτη· το ενδιάμεσο μοντέλο, που υλοποιείται μέσω μιας νομοθετημένης ρήτρας ισότητας η οποία συγκεκριμενοποιείται από τον δικαστή μέσω της απαγόρευση επιμέρους λόγων διάκρισης· και τέλος, το ανοιχτό μοντέλο, που περιλαμβάνει μια μη εξαντλητική λίστα απαγορευμένων λόγων διάκρισης η οποία θεσπίζεται από τον νομοθέτη και συμπληρώνεται από τον δικαστή.

Le chapitre 10. présente les modèles de réglementation les plus connus des motifs de discrimination. Il s’agit en particulier : du modèle fermé qui consiste en une liste exhaustive des motifs de discrimination établie par le législateur ; du modèle ouvert qui se réalise au travers une clause générale d’égalité laissant au juge le pouvoir de reconnaitre des motifs précis et du modèle intermédiaire qui est composé d’une liste non exhaustive de motifs de discrimination qui peut être complétée et enrichie par le juge.