Άμεση διάκριση ως παραβίαση της τυπικής ισότητας

Abstract

Η έννοια της άμεσης διάκρισης αφορά όλες εκείνες τις περιπτώσεις στις οποίες ένα πρόσωπο υφίσταται μια λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση σε σχέση με κάποιο άλλο για λόγους που σχετίζονται με «προστατευόμενα» από τον νόμο χαρακτηριστικά του. Από τον παραπάνω ορισμό προκύπτει ότι η απαγόρευση της άμεσης διάκρισης επιδιώκει να εξυπηρετήσει την αρχή της τυπικής ισότητας, που απαιτεί την ίση μεταχείριση των ομοίων. Η εφαρμογή, επομένως, της απαγόρευσης αυτής συναντά τα εμπόδια και τους περιορισμούς στους οποίους προσκρούει η παραπάνω αρχή. Στο Κεφάλαιο 6 θα εντοπίσουμε αυτούς τους περιορισμούς εξετάζοντας τη δομή της άμεσης διάκρισης (2) και τους τρόπους με τους οποίους επιτυγχάνεται η δικαιολόγησή της (3). Στην Ενότητα 1 του Κεφαλαίου 6 θα δούμε πώς ορίζεται η άμεση διάκριση στα ευρωπαϊκά κείμενα καταπολέμησης των διακρίσεων, δηλαδή στις ενωσιακές Οδηγίες που ρυθμίζουν αυτό το θέμα και στην ΕΣΔΑ (1).

La notion de discrimination directe porte sur tous les cas où une personne subit un traitement moins favorable, par comparaison à une autre personne, pour des motifs liés à des caractéristiques « protégées » par la loi. Il découle de cette définition que l’interdiction de la discrimination directe a pour but de servir le principe d’égalité formelle qui exige l’égalité de traitement des personnes similaires. Par conséquent, l’application de cette interdiction se heurte aux obstacles et aux restrictions auxquels se heurte le principe précité. Au chapitre 6 nous identifierons ces restrictions, en examinant la structure de la discrimination directe (2) et les modalités permettant de la justifier (3). La première unité présente la définition de la discrimination directe telle que visée aux instruments de lutte contre les discriminations, c’est à-dire, aux directives de l’Union qui régissent la question ainsi que la définition qu’en propose la CEDH (1).