Η προστιθέμενη αξία της συνεργασίας

Abstract

Συνεταιριστική επιχείρηση (ή συνεταιρισμός) χαρακτηρίστηκε στο πρώτο κεφάλαιο η ένωση προσώπων η οποία σχεδιάστηκε για να επιτύχει συγκεκριμένους στόχους των μελών της μέσα στο πλαίσιο της (ελεύθερης) αγοράς. Η προστιθέμενη αξία του συνεταιρισμού για τα μέλη του προκύπτει από εκείνα τα οφέλη που τα μέλη δεν θα μπορούσαν να αντλήσουν από την ατομική τους εργασία. Το πλεονέκτημα αυτό είναι πιο ισχυρό για τους συνεταιρισμούς που έχουν επιχειρηματικούς ή οικονομικούς στόχους. Οι συνεταιρισμοί κοινωνικής ωφέλειας δεν ιδρύονται για λόγους αύξησης των πλεονασμάτων διαχείρισής τους, συνεπώς τα ζητήματα που συζητούνται στο παρόν κεφάλαιο δεν έχουν απόλυτη εφαρμογή σε αυτούς. Ωστόσο, σύμφωνα με την κύρια οπτική του παρόντος βιβλίου για τις συνεταιριστικές επιχειρήσεις, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα η επιτυχημένη επιχειρηματικότητα σε δύο επίπεδα: αφενός οφείλουν να λειτουργούν ως αυτόνομες επιχειρήσεις και αφετέρου να προσδίδουν αξία στα μέλη τους βοηθώντας τα να δρουν ως ανεξάρτητοι επιχειρηματίες.

The cooperative was characterized in the first chapter as an alliance designed to achieve certain objectives for the participants - the individual cooperators - within the context of (free) markets. The added value of the cooperative comes from producing benefits for member cooperators that wouldn’t be available to the members working alone. This applies only to those cooperatives that have business or economic objectives. Social service cooperatives in some countries are formed for various reasons other than economic gain and may not be completely applicable to the issues discussed here. But within the focus of this book, the business cooperative bears a special burden of always needing to be entrepreneurial on two levels: it must be entrepreneurial in its own right and it must add value to its members by assisting them to become more entrepreneurial individually, or independently.