Ο αιώνας του θορύβου

Abstract

Η παρουσία του θορύβου στην καθημερινή ζωή ξεκινά στην Belle Époque, για να επεκταθεί και να επηρεάσει τις τέχνες αλλά και τους τρόπους επικοινωνίας των ατόμων και των κοινωνιών. Στη μουσική, ο θόρυβος υιοθετήθηκε αρχικά από τους φουτουριστές και στη συνέχεια από τους πρωτοποριακούς συνθέτες του πρώτου μισού του 20ού αιώνα. Στο κεφάλαιο εξετάζονται οι αρχές του φουτουρισμού, όπως αυτές εκδηλώθηκαν κυρίως μέσα από τα μανιφέστα των εκπροσώπων του και οριοθετείται η επίδραση του φουτουριστικού κινήματος στη μουσική. Περιγράφονται η επιρροή του θορύβου στη μουσική του John Cage και η σχέση του με τον ζεν βουδισμό, μέσα από τις συνθετικές μεθοδολογίες που υιοθέτησε, μεταξύ των οποίων η απροσδιοριστία και το I-Ching, αλλά και τη χρήση του προετοιμασμένου πιάνου, του φωνόγραφου, των κρουστών και των ready-mades. Προσεγγίζεται το έργο 4΄33΄΄ ως μια all-over σύνθεση και ερευνώνται οι στόχοι του Cage πίσω από την καθολική αποδοχή όλων των ήχων και την αναζήτηση της σιωπής.

The presence of noise in everyday life emerged during the Belle Époque to expand and influence the arts as well as the ways of communication both between individuals and societies. In music, noise was first adopted by the Futurists and then by the avant-garde composers of the first half of the 20th century. This Chapter examines the principles of futurism, as they were manifested mainly through its manifestos, and delineates the influence of the futurist movement in music. It describes the influence of noise in the music of John Cage and its relationship with Zen Buddhism (I-Ching, indeterminacy), the prepared piano, the phonograph, the percussion, and the ready-mades. It approaches the 4'33" as an all-over composition and investigates Cage's goals behind including all sounds in his music and the pursuit of silence.