Χρόνια χρήση μηχανικού αερισμού

Abstract

Tο κεφάλαιο αυτό ασχολείται με τη χρόνια χρήση μηχανικού αερισμού. Αυτό αφορά ένα ποσοστό ασθενών, οι οποίοι δεν δύνανται να απογαλακτιστούν επιτυχώς από τον αναπνευστήρα. Ο μακράς διάρκειας μηχανικός αερισμός αφορά δύο γενικές κατηγορίες ασθενών. Καταρχάς αφορά τους των ασθενείς που αναρρώνουν μετά από μια οξεία ασθένεια, η οποία απαιτούσε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Αυτοί οι ασθενείς θα πρέπει είτε να μεταφέρονται σε ειδικές μονάδες, ακόμα κι εντός του ίδιου νοσηλευτικού ιδρύματος (μονάδες μακράς νοσηλείας ή μονάδες αυξημένης φροντίδας), είτε να μεταφέρονται στην οικία τους, μόλις παρέλθει και λυθεί η οξεία φάση της κύριας νόσου τους. Κατά δεύτερον, αφορά ασθενείς που πάσχουν από μια χρόνια και εξελισσόμενη νόσο, η οποία απαιτεί μηχανική υποστήριξη της αναπνοής, όπως για παράδειγμα, οι ασθενείς με αποφρακτικού τύπου πνευμονική νόσο, π.χ. Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), αλλά και με περιοριστικού τύπου νόσους, π.χ. κυφοσκολίωση, οι οποίες νόσοι είναι ουσιαστικά ανίατες και η πορεία τους είναι, συνήθως, εξελισσόμενη.

Τhis chapter discusses the use of mechanical ventilation on a long-term basis for those patients, who cannot be successfully weaned from the ventilator. This type of mechanical ventilation involves two general categories of patients. Primarily, those patients recovering from an acute illness that required mechanical respiratory support. These patients should be transferred to special units, even within the same hospital (long-term hospitalization units or intensive care units), or transferred to their home, once the acute phase of their main disease has passed and is resolved. Secondly, patients suffering from a chronic and progressive disease that requires mechanical support of breathing, such as patients with a type of obstructive lung disease, e.g., Chronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD), or with restrictive type diseases (e.g., kyphoscoliosis), which are essentially incurable, and their course is usually progressive.