Τηλεπισκόπηση υδάτων και εξαγωγή βαθυμετρίας

Abstract

Ο άνθρωπος αντλεί κάθε έτος από το περιβάλλον όλο και περισσότερους ενεργειακούς και υδατικούς πόρους, πρώτες ύλες και αγαθά, σε μία αυξανόμενη και απαιτητικότερη υφήλιο. Ταυτόχρονα, το θαλάσσιο οικοσύστημα επιβαρύνεται κάθε χρόνο όλο και περισσότερο από ανθρωπογενείς δραστηριότητες, και οι συνέπειές τους αναμένεται να περιορίσουν στο μέλλον τους διαθέσιμους φυσικούς πόρους. Παράλληλα, η αυξανόμενη τάση εξόρυξης και επεξεργασίας πετρελαιοειδών και φυσικού αερίου από θαλάσσιες περιοχές απαιτεί σύγχρονες θαλάσσιες μεταφορές, μέσω των οποίων θα αποθηκεύονται και θα μεταφέρονται τα προϊόντα αυτά προς τις χώρες-καταναλωτές. Το εμπόριο αγαθών με πλοία εξακολουθεί να είναι ο κύριος τρόπος μεταφοράς για το διεθνές εμπόριο, αφού πάνω από το 80% του παγκόσμιου εμπορίου πραγματοποιείται διά θαλάσσης. Η προαναφερόμενη τάση στις θαλάσσιες μεταφορές πρέπει να γίνεται με ασφαλείς συνθήκες για το θαλάσσιο και παράκτιο περιβάλλον, και χωρίς να διαταράσσεται η ισορροπία των υδάτινων οικοσυστημάτων του. Ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (ΙΜΟ) έχει επικεντρωθεί σε πολλά περιβαλλοντικά ζητήματα, με αποτέλεσμα η πολιτική αυτή να προκαλεί αντίστοιχες εξελίξεις στη ναυτιλία. Στο πλαίσιο αυτό, η ναυτιλία εισέρχεται σε μια νέα εποχή, στην οποία αυτοματοποιούνται όλο και περισσότερο οι διαδικασίες πλοήγησης και διαχείρισης εν γένει των μεταφορών. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετές ανησυχίες για το πόσο εύκολο είναι να συνδυαστούν όλα τα παραπάνω, δηλαδή η προστασία του περιβάλλοντος, η μη επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής, οι εξελίξεις στην τεχνολογία, η δυνατότητα ταχείας αφομοίωσης των νέων τεχνολογιών από τους ναυτιλλομένους κτλ. Αντιλαμβανόμενοι τις δυσκολίες της κατάστασης, ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (ΙΜΟ) και ο Διεθνής Υδρογραφικός Οργανισμός (ΙΗΟ) προσπαθούν να τυποποιήσουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που χρησιμοποιούνται από τους χρήστες (ναυτιλλομένους) με τη χρήση ομοιόμορφων διαδικασιών και προτύπων (Standards). Η παραπάνω προτυποποίηση αξιοποιεί την ήδη αποκτηθείσα εμπειρία και γνώση των εμπλεκόμενων μερών στη ναυτιλία και έχει ως στόχο να δώσει κατευθύνσεις, ώστε να επιτευχθεί από τα κράτη η μεγαλύτερη δυνατή ομοιογένεια στους εκδιδόμενους ναυτικούς χάρτες και στις λοιπές ναυτιλιακές εκδόσεις.

Each year, human draws from the environment more and more energy and water resources, raw materials and goods, in the framework of a growing and more demanding world. At the same time, the marine ecosystem is burdened every year more and more by anthropogenic activities, and their consequences are expected to limit the available natural resources in future. At the same time, the growing trend of extracting and processing oil and natural gas from marine areas requires modern sea transport procedures through which these products will be stored and transported to the consumer- countries. Trade in goods by ship is still the main mode of transport for international trade, since over 80% of world trade is carried out by sea. The aforementioned trend in maritime transport must be done in safe conditions for the marine and coastal environment and without disturbing the balance of its aquatic ecosystems. The International Maritime Organization (IMO) has focused on many environmental issues, with the result that this policy causes corresponding developments in shipping issues. In this context, shipping is entering a new era, in which navigation and general transport management processes are increasingly automated. However, there are several concerns about how easy it is to combine all of the above, i.e. protecting the environment, not accelerating climate change, developments in technology, the possibility of rapid assimilation of new technologies by seafarers, etc. Realizing the difficulties of situation, the International Maritime Organization (IMO) and the International Hydrographic Organization (IHO) try to standardize the products and services used by users (shippers) using uniform procedures and standards (Standards). The above standardization makes use of the already acquired experience and knowledge of the parties involved in shipping and aims to provide directions, so that states can achieve the greatest possible uniformity in the issued nautical charts and other maritime publications.