Η ADSL, με τις παραλλαγές ADSL2 και ADSL2+, είναι η πλέον διαδεδομένη τεχνολογία ευρυζωνικής πρόσβασης. Απευθύνεται κυρίως σε οικιακούς χρήστες και σε μικρές επιχειρήσεις (Small Office-Home Office/SOHO), που έχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις για κατέβασμα δεδομένων και λιγότερες για ανέβασμα. Παρέχει γρήγορη πρόσβαση στο διαδίκτυο και επιτρέπει στους χρήστες να έχουν γρήγορη πρόσβαση σε διαδικτυακό περιεχόμενο, να κάνουν αγορές (e-Commerce), να διαχειρίζονται τον τραπεζικό τους λογαριασμό (e-Banking), να ανταλλάσσουν e-mails κτλ.

Η VDSL παρουσιάζει μεγάλη τεχνική ομοιότητα με την ADSL, καθώς χρησιμοποιεί τις ίδιες ακριβώς τεχνικές μετάδοσης και αποσφαλμάτωσης. Σε μικρές αποστάσεις επιτυγχάνει πολύ υψηλότερες ταχύτητες από την ADSL, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα πρόσβασης σε πολυμεσικό περιεχόμενο, όπως είναι το βίντεο κατ’ απαίτηση, η καλωδιακή εκπομπή τηλεοπτικού σήματος σε υψηλή ανάλυση (HDTV), οι εφαρμογές τηλεδιάσκεψης κτλ. Για να προσφερθεί, απαιτείται η επέκταση των δικτύων των παρόχων με τερματικά σημεία σε επίπεδο γειτονιάς. Η VDSL2 είναι μια βελτιωμένη μορφή της VDSL και αυτήν τη στιγμή αποτελεί την τεχνολογία αιχμής στην οικογένεια των xDSL τεχνολογιών. Αξιοποιεί μεγαλύτερο μέρος του φάσματος από τη VDSL και μπορεί να παρέχει ταχύτητες μέχρι και 100 Mbps συμμετρικά σε πολύ μικρές αποστάσεις, αλλά και πιο χαμηλές ταχύτητες σε αποστάσεις μεγαλύτερες από αυτές της VDSL (μέχρι 2,4 km). Σε μεγαλύτερες αποστάσεις, η VDSL2 υστερεί των τεχνολογιών ADSL2/2+. Η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ VDSL2 και ADSL είναι ότι η πρώτη χρησιμοποιεί ως τεχνολογία πολυπλεξίας το Ethernet στο πρώτο μίλι (Ethernet in the First Mile).

Η HDSL σχεδιάστηκε με στόχο να υποστηρίξει κυκλώματα T1,T2…, E1, E2…, για την παροχή συμμετρικών υπηρεσιών. Βασικά μειονεκτήματά της είναι ότι απαιτεί 2 ή 3 τοπικούς βρόχους για να λειτουργήσει και ότι δεν υποστηρίζει υπηρεσία τηλεφωνίας, γι’ αυτό και δεν γνώρισε εμπορική επιτυχία. Η SDSL μοιάζει με την HDSL, αλλά χρησιμοποιεί έναν τοπικό βρόχο και είναι πιο εύκολη στην υλοποίηση. Η SHDSL είναι το πρότυπο αιχμής στις συμμετρικές τεχνολογίες.

Η Συμμετρική DSL (SDSL) είναι γνωστή και ως ψηφιακή γραμμή συνδρομητή απλού βρόχου. Είναι ίδια με την HDSL, με τη μόνη διαφορά ότι χρησιμοποιεί έναν τοπικό βρόχο (αντί για δύο). Η μέγιστη απόσταση μεταξύ των δύο άκρων δεν μπορεί να ξεπερνά τα 3 km. Οι επιδόσεις της SDSL είναι ίδιες με αυτές της HDSL, επειδή μπορεί να επιτύχει (συμμετρικούς) ρυθμούς από 128 Kbps μέχρι 2048 Kbps. Έχει πολλές εφαρμογές σε επιχειρησιακό επίπεδο, καθώς είναι από τις καλύτερες λύσεις για τη σύνδεση εξυπηρετητών στο διαδίκτυο, για βιντεοδιάσκεψη και για ανταλλαγή αρχείων μεγάλου όγκου.