Για να είναι ασφαλές, ένα σύστημα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας πρέπει να είναι:

● Δημοκρατικό (Democratic). Μόνο εξουσιοδοτημένοι ψηφοφόροι δικαιούνται να υποβάλουν ψήφο, και όχι πάνω από μία. Το σύστημα θα μπορεί να διαχωρίζει τους πολίτες προ της ψηφοφορίας και να επιτρέπει σε αυτούς που είναι νόμιμοι ψηφοφόροι να ψηφίσουν, αποκλείοντας τους άλλους. Ταυτόχρονα θα πρέπει να διαθέτει ενσωματωμένο μηχανισμό, για να διασφαλίζεται ότι όλοι οι νόμιμοι ψηφοφόροι μπορούν να ψηφίσουν μόνο μία φορά και να προλαμβάνονται έτσι πιθανές προσπάθειες κάποιων να ψηφίσουν δύο ή περισσότερες φορές.

● Ακριβές (Accurate). Καμία ψήφος που έχει ήδη εισαχθεί δεν μπορεί να τροποποιηθεί και να καταμετρηθεί περισσότερες από μία φορές. Δεν είναι εφικτό μια ψήφος που έχει ήδη εισαχθεί στο σύστημα να διαγραφεί από την τελική καταμέτρηση ή μια άκυρη ψήφος να καταμετρηθεί στην τελική ψηφοφορία, είτε από τις εκλογικές Αρχές είτε από άλλους εσωτερικούς / εξωτερικούς εχθρούς.

● Μυστικό (Secret). Κανένας απολύτως παράγοντας, συμπεριλαμβανομένης της εκλογικής Αρχής και του ίδιου του ψηφοφόρου, δεν έχει τη δυνατότητα να συνδέσει μια ψήφο με τον ψηφοφόρο σε όλη τη διάρκεια της ψηφοφορίας, αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη χρονική στιγμή. Κανένας ψηφοφόρος δεν μπορεί να αποδείξει ότι ψήφισε με συγκεκριμένο τρόπο.

● Προστατευμένο από καταναγκασμό (Uncoercible). Κανένας χρήστης δεν έχει τη δυνατότητα να αποδείξει την ψήφο του σε κάποιον τρίτο ή να εξαναγκαστεί στην υποβολή συγκεκριμένης ψήφου.

● Οικουμενικά επαληθεύσιμο (Universally Verifiable). Κάθε εξωτερικός παρατηρητής μπορεί να πειστεί ότι το σύστημα είναι ακριβές και ότι το αποτέλεσμα του υπολογισμού των ψήφων της κάλπης αντανακλά τη βούληση των ψηφοφόρων που τις υπέβαλλαν.

● Επαληθεύσιμο (Verifiable). Ο κάθε ψηφοφόρος μεμονωμένα μπορεί να επαληθεύσει ότι η ψήφος του έχει καταμετρηθεί σωστά.

● Ανθεκτικό (Robust). Όλες οι απαιτήσεις ασφάλειας ικανοποιούνται πλήρως, παρά τα όποια τυχαία σφάλματα ή τις κακόβουλες συμπεριφορές ορισμένων οντοτήτων (ψηφοφόρων, Αρχών, εσωτερικών / εξωτερικών εχθρών).

Και να προσφέρει:

● Ευκολία (Usability). Να είναι εύκολη η χρήση του από όλους τους ψηφοφόρους, ανεξαρτήτως των προσωπικών τους γνώσεων και ικανοτήτων. Να μην απαιτεί από τους ψηφοφόρους να κατέχουν ειδικά, ούτε καν ισχυρά, μηχανήματα, για να το χρησιμοποιήσουν.

● Ευελιξία (Flexibility). Να επιτρέπει περισσότερες από μία ψηφοφορίες και να υποστηρίζει διαφορετικές απαιτήσεις.

● Πιστοποίηση δικαιούχων. Να πιστοποιεί τους ψηφοφόρους που δεν άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα εφόσον η συμμετοχή τους στις εκλογές είναι υποχρεωτική από το νόμο.

Οι βασικές αρχές της ηλεκτρονικής διαβούλευσης είναι οι εξής:

1. Δημοκρατία. Η διαδικασία διαβούλευσης πρέπει να διασφαλίζει ότι παρουσιάζονται όλες οι απόψεις που εκφράστηκαν, χωρίς αποκλεισμούς (δημόσιος χαρακτήρας διαβούλευσης), σε όλα τα στάδια της διαβούλευσης. Η δημόσια Αρχή που εποπτεύει τη διαδικασία πρέπει να ενεργεί ως εγγυητής, έχοντας κατά νου να επιλύει ενδεχόμενες συγκρούσεις, να υπερασπίζεται και να εγγυάται την εφαρμογή των κανόνων δεοντολογίας στην έκφραση και την αντιπαράθεση απόψεων, και να εξασφαλίζει την ισότιμη συμμετοχή όλων όσοι δικαιούνται να παίρνουν μέρος σε αυτήν.

2. Διαφάνεια. Η διαδικασία διαβούλευσης πρέπει να προσφέρει στους συμμετέχοντες όλες τις πληροφορίες, όχι μόνο για τις δημοφιλείς απόψεις, αλλά και για τις λιγότερο δημοφιλείς, καθώς και τα συμπεράσματα που προκύπτουν. Η Αρχή που είναι υπεύθυνη για τη διεξαγωγή της διαβούλευσης πρέπει να εξασφαλίζει τη δημοσίευση και δημοσιοποίηση του θέματος της διαβούλευσης, να δίνει οδηγίες για τη διευκόλυνση των συμμετεχόντων, καθώς και πληροφορίες σχετικά με την ίδια τη διαδικασία. Τέλος, πρέπει να παρέχει τις απαραίτητες διευκρινίσεις και να ανακοινώνει τους κανόνες δεοντολογίας (μανιφέστο) για τη συμμετοχή.

3. Αντιπροσωπευτικότητα. Η εποπτεύουσα Αρχή πρέπει να εγγυάται ότι στη διαβούλευση θα συμμετέχουν όλοι όσοι δικαιούνται να συμμετέχουν (π.χ. στα τοπικά προβλήματα μιας πόλης πρέπει να συμμετέχουν όσοι κατοικούν σε αυτήν και, ενδεχομένως, όχι όσοι είναι δημότες ή ανήλικοι), καθορίζοντας με σαφήνεια τα δικαιώματα των διαφορετικών ομάδων (ατόμων, οργανώσεων, κοινοτήτων). Η δημιουργία παραπλανητικών ή κατευθυνόμενων απόψεων σε ευαίσθητα θέματα θα πρέπει να αποφεύγεται. Η πιστοποίησή της θα πρέπει να παρέχει τη σχετική αρχή με τη γνώση της ταυτότητας όλων των συμμετεχόντων. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση συμμετοχής.

4. Διαχείριση της διαβούλευσης. Στη διαδικασία διαβούλευσης θα πρέπει να είναι σαφείς οι κανόνες διαλόγου (τι επιτρέπεται και τι όχι), ποιος έχει την ευθύνη για τη διασφάλιση των συμμετεχόντων, πώς μπορούν να αξιοποιηθούν οι απόψεις εμπειρογνωμόνων, ποια είναι η ακολουθούμενη διαδικασία και ποια τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.