Ο υδραυλικός τηλέγραφος ήταν ένας σταθμός εκπομπής και λήψης μηνυμάτων, στον οποίο υπήρχαν πανομοιότυποι κάδοι, γεμάτοι νερό μέχρι το ίδιο σημείο. Οι κάδοι είχαν κατακόρυφη βαθμονόμηση, και στην κάθε βαθμίδα υπήρχε ένα προσυμφωνημένο μήνυμα. Στη βάση τους είχαν ίδιες βρύσες. Όταν από το σταθμό εκπομπής ύψωναν έναν πυρσό, τότε άνοιγαν ταυτόχρονα οι βρύσες και στους δύο σταθμούς, της εκπομπής και της λήψης. Όταν η στάθμη του νερού στο σταθμό εκπομπής έφτανε στο προσυμφωνημένο μήνυμα, κατέβαζαν τον πυρσό. Τότε στο σταθμό λήψης έκλειναν τη βρύση. Έπειτα παρατηρούσαν τη στάθμη του νερού, η οποία φανέρωνε το μήνυμα που είχε στείλει ο πομπός. Σημαντικός παράγοντας επιτυχίας της εκπομπής και της λήψης του μηνύματος ήταν ο απόλυτος συγχρονισμός μεταξύ πομπού και δέκτη.

Ευρυζωνική πρόσβαση ορίζεται το προηγμένο, εφικτό και καινοτόμο, από πολιτική, κοινωνική, οικονομική και τεχνολογική άποψη, πλαίσιο, το οποίο περιλαμβάνει:

● την παροχή γρήγορων συνδέσεων στο διαδίκτυο σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού, με ανταγωνιστικές τιμές,

● την κατάλληλη δικτυακή υποδομή,

● τη δυνατότητα του πολίτη να επιλέγει ανάμεσα σε εναλλακτικές προσφορές σύνδεσης, σε δικτυακές εφαρμογές και σε υπηρεσίες, και

● τις κατάλληλες ρυθμίσεις, όπως πολιτικές, μέτρα, πρωτοβουλίες, άμεσες και έμμεσες παρεμβάσεις, αναγκαίες για την ενδυνάμωση της καινοτομίας, την προστασία του ανταγωνισμού και την εγγύηση σοβαρής, ισορροπημένης οικονομικής ανάπτυξης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πέτυχε την ενοποίηση του τηλεπικοινωνιακού χώρου της με:

● την εναρμόνιση τηλεπικοινωνιακών προτύπων, προϊόντων και υπηρεσιών, ώστε να εξασφαλίζεται η διαλειτουργικότητα ανάμεσα σε τηλεπικοινωνιακά προϊόντα και τεχνολογίες διαφορετικών κατασκευαστών,

● την εκπόνηση κοινών ερευνητικών προσπαθειών, για την ανάπτυξη καινοτόμων τηλεπικοινωνιακών προϊόντων και εφαρμογών, ώστε να εξασφαλιστούν η ποιότητα και το προσιτό κόστος απόκτησης από τους καταναλωτές, και ταυτόχρονα να κατακτηθεί ευρωπαϊκή τεχνογνωσία,

● τη δημιουργία ενιαίου ρυθμιστικού και κανονιστικού πλαισίου, ώστε να εξασφαλίζονται οι συνθήκες του υγιούς ανταγωνισμού.

Οι βασικές οδηγίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη σύνθεση του κανονιστικού πλαισίου στις τηλεπικοινωνίες αφορούν:

● τις οδηγίες-πλαίσιο,

● την πρόσβαση και τη διασύνδεση,

● την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών,

● την προστασία της ιδιωτικής ζωής,

● το ραδιοηλεκτρικό φάσμα και την πρόσβαση στον τοπικό βρόχο.

Ο τοπικός ή συνδρομητικός βρόχος (Local Loop) είναι το κομμάτι του τηλεπικοινωνιακού δικτύου που παρεμβάλλεται μεταξύ του κέντρου του παρόχου και του συνδρομητή. Αποτελεί το βασικό συνδετικό στοιχείο του δικτύου πρόσβασης των συνδρομητών με τις κεντρικές υποδομές του παρόχου.

Αδεσμοποίητη πρόσβαση στον τοπικό βρόχο είναι η δυνατότητα των νόμιμα δικαιούχων τηλεπικοινωνιακών επιχειρήσεων να χρησιμοποιούν τον τοπικό βρόχο του Κοινοποιημένου Φορέα Εκμετάλλευσης (ΚΦΕ), για την παροχή στο συνδρομητή υπηρεσιών σταθερής τηλεφωνίας και ευρυζωνικών υπηρεσιών, όπως είναι το «γρήγορο» διαδίκτυο, η ΙP τηλεφωνία και η ψηφιακή καλωδιακή τηλεόραση.

Ο όρος «Κοινοποιημένος Φορέας Εκμετάλλευσης» περιγράφει το φορέα σταθερών δημόσιων τηλεφωνικών δικτύων, ο οποίος έχει ορισθεί από τον Επίτροπο ως έχων σημαντική ισχύ στη χονδρική παροχή αδεσμοποίητης πρόσβασης σε μεταλλικούς βρόχους και υποβρόχους, για την παροχή ευρυζωνικών και φωνητικών υπηρεσιών. Στην περίπτωση της Ελλάδας, ο ΟΤΕ είναι ο ΚΦΕ.

Το ελληνικό κράτος απελευθέρωσε την τηλεπικοινωνιακή αγορά με την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ). Συγκεκριμένα, προχώρησε:

● στη θεσμοθέτηση της αδεσμοποίητης πρόσβασης στον τοπικό βρόχο, δηλαδή στη δυνατότητα των νόμιμα δικαιούχων τηλεπικοινωνιακών επιχειρήσεων να χρησιμοποιούν τον τοπικό βρόχο του Κοινοποιημένου Φορέα Εκμετάλλευσης (ΚΦΕ) για την παροχή στο συνδρομητή υπηρεσιών σταθερής τηλεφωνίας και ευρυζωνικών υπηρεσιών, όπως «γρήγορο» διαδίκτυο, ΙP τηλεφωνία και ψηφιακή καλωδιακή τηλεόραση,

● στη θεσμοθέτηση της συνεγκατάστασης και της κοινής χρήσης εξοπλισμού και υποδομών των αδειοδοτημένων παρόχων,

● στη θεσμοθέτηση των δικαιωμάτων διέλευσης, δηλαδή ενός κανονιστικού πλαισίου με το οποίο θα περιγράφεται η διαδικασία χορήγησης δικαιωμάτων διέλευσης για την εγκατάσταση και λειτουργία δικτύων ηλεκτρονικών επικοινωνιών,

● στην αδειοδότηση του ραδιοφάσματος, για τη λειτουργία των δικτύων Σταθερής Ασύρματης Πρόσβασης (LMDS) και των συστημάτων 3ης (UMTS) και 4ης γενιάς (LTE) κινητής τηλεφωνίας.

Οι μορφές της αδεσμοποίητης πρόσβασης στον τοπικό βρόχο είναι:

● Η μεριζόμενη αδεσμοποίητη πρόσβαση. Ο καταναλωτής επιλέγει τον πρώην κρατικομονοπωλιακό πάροχο (τον ΟΤΕ, στην Ελλάδα), για την παροχή των υπηρεσιών σταθερής τηλεφωνίας, και κάποιον από τους λοιπούς τηλεπικοινωνιακούς παρόχους, για την παροχή των ευρυζωνικών υπηρεσιών.

● Η πλήρης αδεσμοποίητη πρόσβαση. Ο καταναλωτής επιλέγει έναν από τους αδειοδοτημένους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους, για την παροχή όλων των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών, τόσο της τηλεφωνίας, όσο και των ευρυζωνικών υπηρεσιών δεδομένων. Στην περίπτωση αυτή, έχει δύο υποεπιλογές: τη φορητότητα του τηλεφωνικού αριθμού, κρατώντας, εφόσον το επιθυμεί, τον ίδιο τηλεφωνικό αριθμό που είχε και όταν ήταν συνδρομητής του ΟΤΕ και λαμβάνοντας λογαριασμό μόνο από τον τηλεπικοινωνιακό πάροχο της επιλογής του, και τη μη φορητότητα του τηλεφωνικού αριθμού, λαμβάνοντας νέο τηλεφωνικό αριθμό από το αριθμοδοτικό φάσμα του παρόχου που έχει επιλέξει.

Στις ενσύρματες τεχνολογίες περιλαμβάνονται:

● οι «τεχνολογίες χαλκού», γνωστές και ως Ψηφιακές Γραμμές Συνδρομητή (xDSL),

● οι «οπτικές τεχνολογίες», που χρησιμοποιούν οπτικές ίνες και υποδιαιρούνται σε τεχνολογίες Ενεργού Οπτικού Δικτύου (Active Optical Network) και σε τεχνολογίες Παθητικού Οπτικού Δικτύου (Passive Optical Network),

● τα δίκτυα «καλωδιακής τηλεόρασης» (Cable Networks) και

● οι «τεχνολογίες γραμμών ισχύος», που χρησιμοποιούν ηλεκτροφόρα καλώδια (Power Lines Communications).

Στις ασύρματες τεχνολογίες περιλαμβάνονται:

● οι «τεχνολογίες ασύρματων τοπικών δικτύων» (Wireless Local Area Networks), που υποδιαιρούνται σε Wi-Fi και WiMAX,

● οι «τεχνολογίες ασύρματης σταθερής πρόσβασης» (Fixed Wireless Access),

● οι «κινητές επικοινωνίες» (Mobile Communications), οι οποίες στην ουσία είναι τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας (3G / UMTS, 4G / LTE, 5G), και

● οι «δορυφορικές τεχνολογίες» (Satellite Access).

Τα τεχνολογικά πλεονεκτήματα που εμφανίζουν οι τεχνολογίες xDSL είναι:

● οι υψηλές παρεχόμενες ταχύτητες σε σχέση με τις συνδέσεις POTS και ISDN,

● η υποστήριξη υπηρεσιών φωνής, βίντεο και δεδομένων, και η υπό προϋποθέσεις παροχή ταχυτήτων μέχρι και 100 Mbps,

● η φθηνή και σταθερή (Flat Rate) χρέωση,

● η ταυτόχρονη χρήση υπηρεσιών τηλεφωνίας και δεδομένων (διαδικτύου),

● το εύκολο μοίρασμα της σύνδεσης σε περισσότερους από έναν υπολογιστές,

● η συνεχής διαθεσιμότητα (Always On) της σύνδεσης στο διαδίκτυο,

● η υψηλή επεκτασιμότητα, δηλαδή η δυνατότητα υποστήριξης από μικρό έως μεγάλο αριθμό χρηστών,

● η αξιόπιστη διαχείριση του δικτύου από «άκρο σε άκρο»,

● η υποστήριξη εφαρμογών πραγματικού χρόνου (π.χ. τηλεδιασκέψεις) ή εφαρμογών υψηλού ρυθμού δεδομένων (π.χ. βίντεο κατ’ απαίτηση).

O DSLAM διαχωρίζει το σήμα φωνής από τις υψηλών ταχυτήτων ροές δεδομένων, μέσω ενός διαχωριστή σήματος, όπως επίσης ελέγχει και δρομολογεί την κίνηση DSL μεταξύ του εξοπλισμού του συνδρομητή και του δικτύου του τηλεπικοινωνιακού φορέα, αφού πρώτα αποκωδικοποιήσει το υψιπερατό σήμα σε ψηφιακή μορφή. Στην αντίθετη κατεύθυνση, o DSLAM αποπολυπλέκει το σύνθετο σήμα που καταφθάνει από το δίκτυο και δρομολογεί τις διαφορετικές ροές με βάση τη διεύθυνση ΙΡ.

Με τον όρο «Ethernet στο πρώτο μίλι» περιγράφουμε την υιοθέτηση του πρωτοκόλλου Ethernet στον τοπικό βρόχο. Εφαρμόζεται στα δίκτυα VDSL2, στη θέση του πρωτοκόλλου ATM. Η κατάργηση του ATM στο πρώτο μίλι σημαίνει ότι η αρχιτεκτονική πρόσβασης απλοποιείται σε μια «σημείο προς σημείο» αρχιτεκτονική πρόσβασης Ethernet, που χρησιμοποιεί ιδεατά δίκτυα τοπικής περιοχής (VLAN) ως μηχανισμούς υπηρεσίας-παράδοσης σε ολόκληρο το δίκτυο πρόσβασης. Η απλουστευμένη δομή του δικτύου επιτρέπει την τεχνολογία μεταγωγής πακέτου, καθώς και υπηρεσίες με επιλεγόμενο QoS (Quality of Service).

Η VDSL παρουσιάζει μεγάλη τεχνική ομοιότητα με την ADSL, καθώς χρησιμοποιεί τις ίδιες ακριβώς τεχνικές μετάδοσης και αποσφαλμάτωσης. Σε μικρές αποστάσεις επιτυγχάνει πολύ υψηλότερες ταχύτητες από αυτήν, γεγονός που δίνει τη δυνατότητα πρόσβασης σε πολυμεσικό περιεχόμενο, όπως είναι το βίντεο κατ’ απαίτηση, η καλωδιακή εκπομπή τηλεοπτικού σήματος σε υψηλή ανάλυση (HDTV), οι εφαρμογές τηλεδιάσκεψης κτλ. Για να προσφερθεί απαιτεί την επέκταση των δικτύων των παρόχων με τερματικά σημεία σε επίπεδο γειτονιάς. Η VDSL2 είναι μια βελτιωμένη μορφή της VDSL και αυτήν τη στιγμή αποτελεί την τεχνολογία αιχμής στην οικογένεια των xDSL τεχνολογιών. Αξιοποιεί μεγαλύτερο μέρος του φάσματος από τη VDSL και μπορεί να παρέχει ταχύτητες μέχρι και 100 Mbps συμμετρικά σε πολύ μικρές αποστάσεις, αλλά και πιο χαμηλές ταχύτητες σε αποστάσεις μεγαλύτερες από αυτές της VDSL (μέχρι 2,4 km). Σε μεγαλύτερες αποστάσεις η VDSL2 υστερεί των τεχνολογιών ADSL2/2+. Η πιο σημαντική διαφορά είναι ότι η VDSL2 χρησιμοποιεί ως τεχνολογία πολυπλεξίας το Ethernet στο πρώτο μίλι, γεγονός που επιτρέπει τη μεταγωγή πακέτων και επιλεγόμενο QoS.

Οι οπτικές ίνες διακρίνονται σε:

● Μονότροπες (Single Mode), με διάμετρο πυρήνα περίπου 10 μm, στις οποίες η ακτίνα ταξιδεύει σε ευθεία γραμμή και φτάνει σε μεγάλες αποστάσεις, με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα. Οι ίνες αυτές απαιτούν συγκέντρωση φωτός μεγάλης έντασης, που μπορεί να δοθεί μόνο από σύστημα Laser.

● Πολύτροπες (Multi Mode), με διάμετρο πυρήνα 50-100 μm, στις οποίες μπορούν να περάσουν ταυτόχρονα πολλές ακτίνες φωτός (με διαφορετική γωνία πρόσπτωσης η καθεμία), αυξάνοντας έτσι τον όγκο των δεδομένων που μπορούν να μεταδοθούν.

Η DWDM είναι μια παραλλαγή της πολυπλεξίας στο πεδίο του μήκους κύματος (WDM), η οποία υποστηρίζει τη διέλευση πολλών καναλιών (χρωμάτων) δεδομένων μέσα από μια οπτική ίνα. Εξασφαλίζει πολύ μεγάλη χωρητικότητα και καλύπτει αποστάσεις άνω των 1.500 km. Συγκεκριμένα, τα συστήματα DWDM μπορούν να μεταδώσουν μέχρι 160 κανάλια και να επεκτείνουν τον βασικό ρυθμό μετάδοσης δεδομένων από τα 10 Gbps στα πάνω από 1,6 Tbps. Η τεχνολογία DWDM είναι μια πολλά υποσχόμενη τεχνολογία, για μεταφορά δεδομένων μέσα από οπτικές ίνες, ειδικά σε δίκτυα κορμού, και αποτελεί μονόδρομο για την υλοποίηση δικτύων υπερυψηλών ταχυτήτων, όπως είναι το Gigabit Internet.

Οι αρχιτεκτονικές που εφαρμόζονται στην κατασκευή οπτικών δικτύων ευρυζωνικής πρόσβασης αναφέρονται ως Fiber-To-The-x. και συνίσταται στην κατάληξη (ζευγών συνήθως) οπτικών ινών από το κτίριο του παρόχου μέχρι την κατοικία (FTTH) ή το κτίριο (FTTB) ή τη γειτονιά (FTTN) του συνδρομητή. Είναι φανερό ότι στα FTTx δίκτυα ένα τμήμα του τοπικού βρόχου έχει αντικατασταθεί από οπτική ίνα.

Οι εναλλακτικές αρχιτεκτονικής κατασκευής οπτικών δικτύων ευρυζωνικής πρόσβασης FTTx παρουσιάζουν σημαντικές τεχνολογικές και λειτουργικές διαφορές, αλλά και πολύ μεγάλες διαφορές στο κόστος κατασκευής. Συγκριμένα, η τοπολογία που θα επιλεγεί και η τεχνολογία που θα χρησιμοποιηθεί για την διακλάδωση των ινών (PON και AON, αντίστοιχα) επηρεάζουν σημαντικά τη δυνατότητα υποστήριξης εφαρμογών συμμετρικής ή ασύμμετρης κίνησης, αλλά κυρίως τα επιχειρηματικά μοντέλα που θα εφαρμοστούν κατά την εκμετάλλευση της οπτικής υποδομής. Επίσης, η ανάπτυξη δικτύων FTTx απαιτεί θεσμική παρέμβαση από την πλευρά της Πολιτείας, για την καλύτερη υλοποίηση μιας στρατηγικής και για τη βιωσιμότητα των δικτύων. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι να καθοριστεί και το κατάλληλο επιχειρηματικό μοντέλο, μεταξύ των μοντέλων:

● ίσης πρόσβασης,

● πλήρους κρατικού ελέγχου μέσω Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ),

● Δημόσιου Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών και

● δημιουργίας μιας ιδιωτικής κοινοπραξίας, για το ενεργό μέρος του δικτύου.

Η «σκοτεινή ίνα» είναι μια κλασική οπτική ίνα, που έχει τοποθετηθεί κανονικά, αλλά παραμένει αχρησιμοποίητη. Αυτό συμβαίνει όταν οι αντίστοιχες εταιρείες επιλέγουν να εγκαταστήσουν μεγαλύτερο πλήθος οπτικών ινών από όσες απαιτούν οι υπάρχουσες ανάγκες, ώστε να είναι διαθέσιμες για μελλοντική χρήση ή εκμετάλλευση. Έτσι λοιπόν, οι οπτικές ίνες που περισσεύουν μπορούν να εκμισθωθούν σε άλλες εταιρείες, για εμπορική χρήση, ή σε ιδιώτες, για ιδία χρήση.

Τα βασικά πρότυπα του Wi-Fi είναι τα εξής:

● ΙΕΕΕ 802.11a: Χρησιμοποιεί τη ζώνη των 5 GHz και την τεχνική διαμόρφωσης OFDM, και επιτυγχάνει ταχύτητα μέχρι 54Μbps (1999).

● IEEE 802.11b: Χρησιμοποιεί τη ζώνη των 2.4 GHz και την τενχική διαμόρφωσης DSSS, και επιτυγχάνει ταχύτητα μέχρι 11Μ bps (1999).

● IEEE 802.11g: Επεκτείνει το 802.11b, ώστε να προσεγγίζει ταχύτητες μέχρι 54Μbps (2003).

● IEEE 802.11n: Επεκτείνει το 802.11b, ώστε να προσεγγίζει ταχύτητες μέχρι 54Μbps, και χρησιμοποιεί την τεχνική ΜΙΜΟ (2009).

Ανάμεσα στα πλεονεκτήματα της τεχνολογίας Wi-Fi ξεχωρίζουν η ευκολία υλοποίησης και το μικρό κόστος. Επίσης, το σύνολο των χαρακτηριστικών της εγγυάται ασφάλεια πρόσβασης και μετάδοσης (ταυτοποίησης χρήστη, κρυπτογραφημένης μετάδοσης), αλλά και προσφέρει δυνατότητες για υπηρεσίες περιαγωγής (Roaming), στις οποίες ο συνδρομητής ενός τοπικού δικτύου μπορεί να συνδεθεί σε ένα άλλο WLAN.

Λόγω των μεγάλων αποστάσεων που μπορεί να καλύψει και ταυτόχρονα του υψηλού ρυθμού μετάδοσης που μπορεί να παρέχει, το πρότυπο WiMAX αναμένεται να βρει εφαρμογές ως:

● Δίκτυο κορμού στα κυψελωτά συστήματα κινητής τηλεφωνίας. Αποτελεί μια οικονομικότερη πρόταση σε σχέση με τα δίκτυα οπτικών ινών και εξασφαλίζει αξιοπιστία και υψηλούς ρυθμούς μετάδοσης, που απαιτούν τα δίκτυα κορμού των κινητών δικτύων επικοινωνιών.

● Broadband on Demand. Παρέχει υψηλούς ρυθμούς μετάδοσης και μηχανισμό QoS, επιτρέποντας έτσι τη χρήση της τεχνολογίας σε εφαρμογές πραγματικού χρόνου, κάτι που δεν είναι εφικτό σε μεγάλες αποστάσεις με το πρότυπο ΙΕΕΕ 802.11.

● Κάλυψη σε περιοχές που είναι αδύνατον να καλυφθούν με χρήση χαλκού ή οπτικής ίνας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως συμπλήρωμα δικτύων οπτικών ινών σε τμήματα του εδάφους στα οποία το κόστος εγκατάστασης και συντήρησης τέτοιων δικτύων είναι απαγορευτικό.

Το 3G / UMTS είναι ένα τρίτης γενιάς κυψελωτό σύστημα, για δίκτυα κινητών επικοινωνιών που βασίζονται στο πρότυπο GSM. Τα UMTS δίκτυα υποστηρίζουν αυξημένους ρυθμούς μετάδοσης δεδομένων και ταυτόχρονα τη διακίνηση μεγαλύτερου όγκου δεδομένων και φωνής. Στην αρχική τους φάση πρόσφεραν ρυθμούς μετάδοσης δεδομένων έως και 384 kbps σε κινούμενο χρήστη και 2 Mbps σε ακίνητο χρήστη. Επέκταση του UMTS είναι το σύστημα HSPA, που υποστηρίζει ρυθμούς μετάδοσης δεδομένων έως και 14,4 Mbps στο downlink και 5,8 Mbps στο uplink. Η αρχιτεκτονική ενός UTMS δικτύου αποτελείται από το δίκτυο κορμού (Core Network / CN) και το δίκτυο επίγειας ασύρματης πρόσβασης (Terrestrial Radio-Access Network / UTRAN-UMTS). Οι συχνότητες λειτουργίας είναι 1920MHz-1980ΜΗz και 2110ΜHz-2170MHz. Χρησιμοποιεί κανάλια εύρους 5ΜΗz (έναντι 200 KHz του GSM) και τεχνολογία διασποράς φάσματος (Spread Spectrum). Το σύστημα UMTS είναι ευρύτατα διαδεδομένο παγκοσμίως.

Το LTE είναι ένα πρότυπο 4G, για την ασύρματη επικοινωνία και δικτύωση των κινητών συσκευών σε υψηλές ταχύτητες. Υποστηρίζει ρυθμούς μεταφοράς δεδομένων της τάξης των 300 Mbps downlink και μέχρι των 75 Mbps uplink. Το εύρος ζώνης είναι μεταβλητό, κυμαινόμενο από 1,4 έως 20 ΜΗz. Υποστηρίζει τουλάχιστον 200 ενεργές συνδέσεις δεδομένων σε κάθε κανάλι, συχνότητας 5 MHz, και προσφέρει βελτιωμένη υποστήριξη για κινητές συσκευές, ακόμα και αν αυτές κινούνται με ταχύτητες μέχρι και 500 km/hour. Η αρχιτεκτονική του δικτύου LTE βασίζεται σε μια απλοποιημένη μορφή αρχιτεκτονικής IP, το EPC (Evolved Packet Core), το οποίο σχεδιάστηκε για να αντικαταστήσει το GPRS Core Network. Η απλούστερη αρχιτεκτονική, και μάλιστα σε μορφή IP, επιτυγχάνει χαμηλότερα λειτουργικά έξοδα.

Σε σχέση με τα επίγεια, τα δορυφορικά συστήματα επικοινωνίας:

● καλύπτουν με άνεση απαιτήσεις εκπομπής σημάτων ευρείας ζώνης συχνοτήτων,

● έχουν μεγάλη καθυστέρηση σήματος, της τάξης των 250 msec, η οποία οφείλεται στη μεγάλη απόσταση και είναι ενοχλητική τόσο στην τηλεφωνία, όσο και στη μετάδοση δεδομένων,

● δεν παρέχουν ασφάλεια, επειδή όλος ο κόσμος μπορεί να λαμβάνει την εκπεμπόμενη πληροφορία, και γι’ αυτό χρησιμοποιούν εξειδικευμένα συστήματα κρυπτογράφησης,

● το κόστος για τη χρήση τους δεν επηρεάζεται από την απόσταση μεταξύ των επικοινωνούντων τερματικών.