Ένα σύστημα RFID αποτελείται από τους πομποδέκτες (Transponders) ή ετικέτες (RFID Tags) και από τους αναγνώστες (Readers). Μια ετικέτα RFID είναι ένα μικρό ολοκληρωμένο κύκλωμα, που περιλαμβάνει μνήμη, για να αποθηκεύει δεδομένα, και κεραία, για να επικοινωνεί με τον αναγνώστη. Ο αναγνώστης RFΙD περιλαμβάνει κεραία και μονάδα ελέγχου. Όταν μια ετικέτα RFID βρεθεί στην εμβέλεια ενός αναγνώστη, τότε η μονάδα ελέγχου του αναγνώστη επικοινωνεί ασύρματα μαζί της. Η ετικέτα ενεργοποιείται και επιστρέφει στον αναγνώστη τα δεδομένα που αυτή περιέχει. Τα δεδομένα που βρίσκονται αποθηκευμένα σε μια ετικέτα αποτελούνται από ένα μοναδικό αναγνωριστικό και μια περιγραφή για το αντικείμενο που αφορά η ετικέτα. Ο αναγνώστης προωθεί τα δεδομένα που λαμβάνει σε κάποιο ειδικό ενδιάμεσο λογισμικό, το οποίο τα επεξεργάζεται και λαμβάνει τις κατάλληλες αποφάσεις, στο πλαίσιο του ευρύτερου πληροφοριακού συστήματος στο οποίο εντάσσεται. Σε πολλές περιπτώσεις, ο αναγνώστης έχει και δυνατότητα εγγραφής, δηλαδή μπορεί να τροποποιεί τα δεδομένα της ετικέτας.

Η έξυπνη κάρτα (Smart Card) είναι μια πλαστική κάρτα, η οποία έχει ενσωματωμένο ένα μικροεπεξεργαστή. Αυτός διαθέτει μνήμη, στην οποία βρίσκονται αποθηκευμένα, σε κρυπτογραφημένη μορφή, δεδομένα που αφορούν τον κάτοχο της κάρτας. Η ανάγνωση των δεδομένων της κάρτας γίνεται από έναν ειδικό αναγνώστη έξυπνης κάρτας (Smart Card Reader). O μικροεπεξεργαστής της κάρτας και ο αναγνώστης επικοινωνούν πριν ο πρώτος επιτρέψει την πρόσβαση στα δεδομένα της κάρτας. Στο στάδιο αυτό ελέγχεται αν ο χρήστης της κάρτας είναι και ο νόμιμος κάτοχός της. Εάν είναι, τότε ξεκινά η ανάγνωση των δεδομένων της κάρτας και ακολουθεί η ανάλογη συναλλαγή. Ο έλεγχος ταυτοποίησης περιλαμβάνει την επικοινωνία του αναγνώστη με κάποιο κεντρικό σύστημα πιστοποίησης. Στην περίπτωση που η επικοινωνία γίνεται μέσω του διαδικτύου, απαιτείται τα δεδομένα να διακινούνται σε κρυπτογραφημένη μορφή. Ταυτόχρονα, ο αναγνώστης εξασφαλίζει την τροφοδοσία της έξυπνης κάρτας με ενέργεια.

Τα ΣΕΜ καλύπτουν όλα τα μέσα μεταφοράς και όλες τις παραμέτρους που σχετίζονται με την οδήγηση, τον οδηγό και το όχημα. Παρέχουν υπηρεσίες διαχείρισης και υποστήριξης κυκλοφοριακών συμβάντων, υποστήριξης του οδηγού στο δρόμο, αλλά και στο όχημα, υπηρεσίες προσδιορισμού θέσης, υπηρεσίες παρακολούθησης και διαχείρισης στόλου οχημάτων, υπηρεσίες πληροφόρησης κοινού και συνεργατικές υπηρεσίες.

Τα συστήματα Ενοποιημένων Επικοινωνιών (Unified Communications / UCs) ολοκληρώνουν τα υφιστάμενα συστήματα επικοινωνιών ενός οργανισμού, όπως είναι το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (E-mail), το φωνητικό ταχυδρομείο (Voicemail), τα συστήματα στιγμιαίων μηνυμάτων (Instant Messaging), τα συστήματα τηλεδιάσκεψης (Teleconferencing) κτλ., σε ένα ενιαίο πλαίσιο λειτουργίας. Ως εκ τούτου, δεν απαξιώνουν τις υφιστάμενες επενδύσεις σε υποδομές επικοινωνίας, αλλά τους δίνουν προστιθέμενη αξία, μέσω της ομογενοποίησης και της ενοποίησής τους σε ένα αναβαθμισμένο και απλοποιημένο σύστημα επικοινωνιών.

Η πολιτική «Φέρτε τη συσκευή σας» (Bring Your Own Device / BYOD) βασίζεται τόσο στη μεγάλη διείσδυση των προσωπικών συσκευών πρόσβασης στο διαδίκτυο, όσο και στις αυξημένες λειτουργικές δυνατότητές τους, και προτείνει τη χρήση τους και στο εταιρικό περιβάλλον. Συγκεκριμένα, η πολιτική BYOD αποτελεί μια διαδικασία που επιτρέπει στους χρήστες ενός δικτύου υπολογιστών (π.χ. εταιρικού, σχολικού κτλ.) να φέρνουν τις προσωπικές κινητές συσκευές τους στον τόπο εργασίας ή εκπαίδευσης και να τις χρησιμοποιήσουν, ώστε να έχουν πρόσβαση στους πόρους του δικτύου, τις εφαρμογές και τα δεδομένα (προσωπικά και εταιρικά).

Η χρήση των ΤΠΕ για την υποστήριξη των τραπεζικών συναλλαγών ιδιωτών ή επιχειρήσεων συνιστά την ηλεκτρονική τραπεζική (e-Banking). Όταν το κανάλι μέσα από το οποίο παρέχονται οι υπηρεσίες είναι το διαδίκτυο, αναφερόμαστε στο internet banking ή web banking. Μια παραλλαγή είναι το mobile banking, στο οποίο οι συναλλαγές πραγματοποιούνται μέσω κινητού τηλεφώνου με σύνδεση στο διαδίκτυο. Εναλλακτικά υπάρχει και το phone banking, που πραγματοποιείται με τη χρήση της συμβατικής τηλεφωνίας.

Το display advertising (Web Banners) αποτελεί τον πιο παλαιό και απλό τρόπο διαφήμισης μέσω διαδικτύου. Βασίζεται στη χρήση διαφημιστικών banners, τα οποία είναι γραφικά συγκεκριμένων διαστάσεων, φιλοξενούνται σε ιστοσελίδες τρίτων και παρουσιάζουν το διαφημιζόμενο αγαθό. Τα banners αποσκοπούν να αυξήσουν την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας της διαφημιζόμενης επιχείρησης, στην οποία υπάρχουν περισσότερες λεπτομέρειες για το αγαθό. Κρίσιμοι παράγοντες για την απήχηση αυτού του τρόπου διαφήμισης είναι η επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας στην οποία αναρτώνται, η συνάφεια μεταξύ του διαφημιζόμενου αγαθού με την προέλευση των επισκεπτών της ιστοσελίδας (Target Group) και η καλαίσθητη σχεδίαση των banners.

Η online διαφήμιση είναι η διαδικτυακή μορφή της παραδοσιακής διαφήμισης, η οποία εκμεταλλεύεται τη δυνατότητα αυξημένης απήχησης του μηνύματος σε ιστοσελίδες με μεγάλη επισκεψιμότητα.

Η Google ελέγχει με την υπηρεσία Google Adwords το μεγαλύτερο κομμάτι της διαφημιστικής πίτας και βασίζει σε αυτήν την οικονομική ευρωστία της. Εμφανίζει σχετικές διαφημίσεις δίπλα και πάνω από τα αποτελέσματα των αναζητήσεων των χρηστών. Με τη διαφήμιση στο Google η επιχείρηση προσελκύει στην ιστοσελίδα της χρήστες που πραγματικά ενδιαφέρονται για το περιεχόμενό της, αφού άλλωστε αναζήτησαν κάτι σχετικό και στη συνέχεια ακολούθησαν τη διαφήμισή της. Αντίστοιχα αποτελέσματα έχει και η διαφήμιση στο Facebook, επειδή είναι στοχευμένη, μια και οι χρήστες του αποκαλύπτουν την ηλικία τους και τα ενδιαφέροντά τους στο σύστημα.

Τόσο το Facebook όσο και το Google Adwords χρεώνουν τη διαφήμιση με το μοντέλο Pay-Per-Click (PPC), σύμφωνα με το οποίο ο διαφημιζόμενος χρεώνεται μόνο όταν ο χρήστης κάνει πράγματι κλικ πάνω στη διαφήμισή του.