Δεξιότητες κοινωνικής επικοινωνίας και προτάσεις παρέμβασης για τα παιδιά με νοητική αναπηρία

Abstract

Στο τρίτο κεφάλαιο προτείνονται προγράμματα παρέμβασης για την ανάπτυξη της κοινωνικής επικοινωνίας σε άτομα με νοητική αναπηρία. Τα τελευταία δυσκολεύονται να κάνουν σαφή διάκριση μεταξύ των κοινωνικών δεξιοτήτων, οι οποίες εκπορεύονται από τους ίδιους και έχουν σκοπό την έναρξη κοινωνικών αλληλεπιδράσεων και αυτών, οι οποίες προσανατολίζονται στους άλλους με σκοπό την έναρξη συνεργασίας και θετικών κοινωνικών συμπεριφορών (Garrote, 2017). Με δεδομένη τη σημαντικότητα της κοινωνικής επικοινωνίας στην εκπαίδευση, η οποία πρέπει να ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες ανάγκες και προτιμήσεις των παιδιών με νοητική αναπηρία, να προωθεί τη συναισθηματική ανταπόκριση και τελικά να προετοιμάζει τον μαθητή και τη μαθήτρια για την επιτυχή μετάβαση στην ενήλικη ζωή, τα προγράμματα παρέμβασης που παρουσιάζονται εμπεριέχουν κυρίως μια διαδικασία δυναμικών διαπροσωπικών κοινωνικών προβλημάτων και δίνουν έμφαση στην επιλογή των έργων ή των κοινωνικών σεναρίων που χρησιμοποιούν (Guralnick, 2010).

The third chapter proposes intervention programs for the development of social communication in people with intellectual disabilities. The last find it difficult to clearly distinguish between social skills, which are derived from themselves and are intended to initiate social interactions and those, which are oriented to others in order to initiate cooperation and positive social behaviors (Garrote, 2017). Given the importance of social communication in education, which must meet the special needs and preferences of children with intellectual disabilities, to promote emotional response and ultimately prepare the student for a successful transition to adulthood, the programs presented interventions mainly involve a process of dynamic interpersonal social problems and emphasize the choice of projects or social scenarios they use (Guralnick, 2010).