Εκπαιδευτικές Θεωρίες και Μουσειακή Μάθηση

Abstract

Ο εκπαιδευτικός ρόλος του μουσείου στηρίζεται στην ύπαρξη μιας συγκροτημένης εκπαιδευτικής πολιτικής, που στο θεωρητικό της υπόβαθρο αντλεί τα συστατικά της μέρη από την Παιδαγωγική και στην αναγνώριση ότι το κοινό είναι διαφοροποιημένο. Θα συζητήσουμε το θεωρητικό υπόβαθρο της μουσειακής εκπαίδευσης εστιάζοντας την ανάλυσή μας στις εκπαιδευτικές θεωρίες γνώσης, μάθησης και διδασκαλίας και, σταδιακά, θα αναλύσουμε τα χαρακτηριστικά τής μάθησης στο μουσείο και τα μοντέλα που έχουν αναπτυχθεί για να την μελετήσουν. Οι θεωρίες γνώσης και μάθησης αποτελούν την ουσία της μουσειακής εκπαίδευσης, καθώς βάσει αυτών εφαρμόζονται οι διδακτικές μέθοδοι στις εκθέσεις και στις εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Τέσσερις εκπαιδευτικές θεωρίες αποτελούν την απόρροια της σχέσης των θεωριών γνώσης με τις θεωρίες μάθησης: ο συμπεριφορισμός, ο διδακτισμός, ο κονστρουκτιβισμός και η ανακάλυψη. Κάθε μία από αυτές, στην εφαρμοσμένη της διάσταση, προσφέρει διαφορετικές μουσειακές εμπειρίες στον επισκέπτη.

The chapter offers an introduction to the main educational theories applied in the field of Museum Pedagogy and highlights the main characteristics of learning in museums. It aims to highlight the importance of theory supporting design of museum learning. The educational theories are discussed and compared to each other as well as in relation to theories of knowledge. Progressively, the discussion unravels the qualities of the active learner and how meaning making takes into consideration constructivist perspectives, the interactive museum experience model and the cultural communication model. Active participation and a positive museum experience are considered principal parameters for learning in the museum. Furthermore, museums as participatory spaces are discussed: they create opportunities for meaning making and, therefore, are significant for better understanding the learning processes in non-formal educational environments.