Αναζήτηση της προσαρμοστικότητας, του επιχειρησιακού αγνώστου κατά της τρωτότητας

Abstract

Βασική επιδίωξη του κεφαλαίου είναι η ανάπτυξη της ικανότητας του αναγνώστη να αναγνωρίζει τις εκδηλώσεις «προσαρμοστικότητας». Το κεφάλαιο παρουσιάζει τις διάφορες εκδοχές προσαρμοστικότητας στις φάσεις του κύκλου διαχείρισης της καταστροφής. Αναφέρεται ακόμη στους φορείς που διαθέτουν εν δυνάμει αυτή την ικανότητα (άτομα, νοικοκυριά, κοινότητες, κοινωνικο-οικολογικά συστήματα κ.λπ.). Μεγάλη σημασία αποδίδεται στους παράγοντες που επηρεάζουν ή ενισχύουν την προσαρμοστικότητα (όπως ανθεκτικότητα, ευελιξία, εφεδρικότητα, ανατροφοδότηση, αποδοτικότητα, καινοτομία, δημιουργικότητα, δικτύωση, αυτό-οργάνωση, ικανότητα εκμάθησης, εμπειρία-γνώση-μνήμη, δια-δραστικότητα σε διάφορες κλίμακες του χώρου και του χρόνου). Στο τέλος του κεφαλαίου παρουσιάζονται προσπάθειες για μετατροπή της προσαρμοστικότητας σε εργαλείο διαχείρισης κινδύνων και προώθησης της αειφορίας. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στην ανάπτυξη της προσαρμοστικότητας των πόλεων (π.χ. UN Habitat Urban Resilience Campaign).

The main aim of the chapter is to develop the reader's ability to recognise manifestations of 'adaptability'. The chapter presents the different versions of resilience in the phases of the disaster management cycle. It also refers to the actors who potentially possess this capacity (individuals, households, communities, socio-ecological systems, etc.). Great importance is attached to the factors that influence or enhance resilience (such as resilience, flexibility, flexibility, redundancy, feedback, efficiency, innovation, creativity, creativity, networking, self-organisation, learning capacity, experience-knowledge-memory, inter-activity at different scales of space and time). At the end of the chapter, efforts to turn adaptability into a tool for risk management and promoting sustainability are presented. Particular emphasis is placed on the development of urban resilience (e.g. UN Habitat Urban Resilience Campaign).