Χρωματομετρικοί προσδιορισμοί τελικού σημείου. Παραδείγματα από τη κλασική κλινική χημεία κατά τον προσδιορισμό υποστρωμάτων. Βαθμονόμηση και τεχνική

Abstract

Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζονται τα κριτήρια με τα οποία ένα κλινικό εργαστήριο επιλέγει την αναλυτική μεθοδολογία που θα ακολουθήσει για τον προσδιορισμό οποιουδήποτε αναλύτη. Εξηγούνται επίσης οι γενικές αρχές των φωτομετρικών μεθόδων για κλινικούς προσδιορισμούς. Στη συνέχεια παρουσιάζεται λεπτομερώς η μεθοδολογία που εφαρμόζεται στους κλινικούς φωτομετρικούς προσδιορισμούς τελικού σημείου, όσον αφορά τα πειραματικά της βήματα, τη βαθμονόμηση, τις παρεμβολές μήτρας, τις μεθόδους ελέγχου, τις κατευθυντήριες γραμμές του πρωτοκόλλου και τους υπολογισμούς που απαιτούνται.

Second chapter presents the criteria by which a clinical laboratory chooses the analytical methodology to be followed for the determination of any analyte. The general principles of photometric methods for clinical determinations are also explained. The methodology applied to clinical end-point photometric determinations is then presented in detail, in terms of its experimental steps, calibration, matrix interference, control methods, protocol guidelines and calculations involved.