Το δικτατορικό καθεστώς, η Κύπρος και οι κρίσεις στη Μέση Ανατολή

Abstract

Το τέταρτο κεφάλαιο εξετάζει την πολιτική της Ελλάδας στη Μεσόγειο την περίοδο της δικτατορίας. Στη διάρκειά της ο αμερικανοστραφής και φιλονατοϊκός χαρακτήρας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής παρέμεινε αταλάντευτος. Οι πραξικοπηματίες στήριξαν την ύπαρξη τους στον αμερικανικό παράγοντα και στα αντικομμουνιστικά τους πιστεύω και ταύτισαν τα εθνικά συμφέροντα με τις προτεραιότητες της δυτικής συμμαχίας. Το κεφάλαιο επικεντρώνεται στα δραματικά γεγονότα στην Κύπρο το 1974 και προσπαθεί να απαντήσει σε μια σειρά από ερωτήματα. Πώς επηρέασε ο αραβοϊσραηλινός πόλεμος του Γιομ Κιπούρ τη στρατηγική των ΗΠΑ στην ανατολική Μεσόγειο; Tι ρόλο διαδραμάτισε το Ισραήλ; Γιατί η Τουρκία πραγματοποίησε την εισβολή στην Κύπρο το 1974, μετά από μια περίοδο ειρηνικής σχετικά συνύπαρξης των δύο κοινοτήτων, και όχι το 1964 ή το 1967; Γιατί το καθεστώς Ιωαννίδη απέφυγε να αντιδράσει στην προετοιμασία της εισβολής και στην ίδια την εισβολή, όταν αυτή εκδηλώθηκε; Ήταν εξαιτίας της ηττοπάθειας ή της ανικανότητάς του να παρακολουθήσει τις στρατιωτικές κινήσεις του αντιπάλου ή μήπως είχε προηγηθεί κάποια συμφωνία με την τουρκική στρατιωτική ηγεσία με ή χωρίς την καθοδήγηση της CIA; Γιατί η Σοβιετική Ένωση δεν αντέδρασε στην εισβολή;