Η τέχνη της συνέντευξης

Abstract

Η συνέντευξη είναι μία αφηγηματική τεχνική που εξαιτίας της κατάχρησής της έχει καταλήξει να αμφισβητείται από πολλούς δημιουργούς. Αφού εξεταστούν τα επιχειρήματα υπέρ και κατά της τεχνικής αυτής, διακρίνονται τρεις διαφορετικές λειτουργίες της συνέντευξης (πληροφοριακή, ρητορική, αφηγηματική) αλλά και μια σειρά από διαφορετικές σκηνοθετικές προσεγγίσεις (π.χ. με συμμετοχή του ερευνητή ή όχι, off, ομαδική, σαν μονόλογος κ.α.). Δίνονται πρακτικές κατευθύνσεις σε σχέση με την προετοιμασία της συνέντευξης, την πρώτη συνάντηση, τη σύνταξη του ερωτηματολόγιου και φυσικά για το γύρισμα, με έμφαση στη «μαιευτική διαδικασία» αλλά και θέματα που αφορούν τη σκηνοθεσία (mise en scene), τη φωτογραφία και τον ήχο. Στο τέλος του κεφαλαίου δίνεται η έκτη άσκηση, το γύρισμα μιας συνέντευξης που θα μπορέσει στη συνέχεια να συνδυαστεί με το υλικό της τέταρτης άσκησης (πορτρέτο).

Interviewing is a narrative technique that, due to its misuse, has come to be questioned by many creators. After examining the arguments for and against this technique, three different functions of the interview (informative, rhetorical, narrative) are distinguished, as well as a range of different directorial approaches (e.g., researcher involvement or not, off-camera, group interviews, monologues, etc.). Practical guidelines are provided regarding interview preparation, the first meeting, drafting the questionnaire, and of course, filming, with an emphasis on the "birthing process" and issues related to direction (mise en scene), cinematography, and sound. At the end of the chapter, the sixth exercise is given, filming an interview that can then be combined with material from the fourth exercise (portrait).