Μεταπολεμική τέχνη στην Αμερική και στην Ευρώπη: Οι δεκαετίες 1960, 1970, 1980

Abstract

Η Τέχνη μετά τον πόλεμο: Αμερική-Ευρώπη. Ποπ Αρτ, Οπ Αρτ, Κινητική Τέχνη, Μινιμαλισμός, Εννοιακή Τέχνη, Φωτογραφικός Ρεαλισμός Η δεκαετία του 60 ήταν η δεκαετία της βιομηχανικής ανάπτυξης, της υπερκατανάλωσης, της αύξησης των μέσων επικοινωνίας, του μαγνητοφώνου και της τηλεόρασης. Μέσα σε αυτό το κλίμα , ο καλλιτέχνης ένιωσε την ανάγκη να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις τόσο με το έργο του όσο και με το κοινό του. Αμφισβήτησε όλο και περισσότερο την ανάγκη επίδειξης δεξιότητας και ανέτρεξε σε αντικείμενα και υλικά της βιομηχανικής παραγωγής. Η ιδέα απόκτησε τον κυρίαρχο λόγο, ενώ η εκτέλεση του έργου είχε όλο και λιγότερη σημασία. Μέσα σε μία υπερκαταναλωτική κοινωνία, αμφισβήτησε τη μονιμότητα του έργου τέχνης που όλο και πιο εφήμερο και γι αυτό "λαϊκότερο", ήθελε να απευθύνεται σε περισσότερους ανθρώπους, "φτωχαίνοντας" τα υλικά του, που τα απόσπασε από την καθημερινή ζωή, σε μία προσπάθεια ταύτισης της τέχνης με τη ζωή.

Art After the War: America–Europe. Pop Art, Op Art, Kinetic Art, Minimalism, Conceptual Art, Photorealism. The 1960s was a decade of industrial growth, overconsumption, the expansion of mass media, the tape recorder, and television. Within this context, artists felt the need to redefine their relationship both with their work and with their audience. They increasingly questioned the necessity of demonstrating technical skill, turning instead to objects and materials from industrial production. The idea became the dominant force, while the execution of the artwork grew less important. In an overconsumerist society, the permanence of the artwork was also challenged. Artworks became more ephemeral—and thus more “popular”—as artists sought to reach wider audiences by “impoverishing” their materials, drawing them from everyday life in an attempt to merge art with life itself.