Ο γαλλικός κλασικισμός και η τραγωδία

Abstract

Στο κεφάλαιο αυτό θα σκιαγραφήσουμε το ιστορικό πλαίσιο της εποχής του Βασιλιά Ήλιου, την έννοια του κλασικισμού (μίμηση της φύσης, αληθοφάνεια, αριστοτελικές ενότητες) και το αριστοτελικό κανονιστικό πρότυπο που λειτούργησε καταλυτικά στην καθιέρωση της γαλλικής τραγωδίας. Θα αναφερθούμε στα πρώτα σταθερά θέατρα του Παρισιού, στα είδη αυλικής ψυχαγωγίας της εποχής (ballet de cour και fetes de cour) και στο θρίαμβο των ιταλικών σκηνικών. Κατόπιν θα αναλύσουμε τη βασική για την εποχή έννοια του «έντιμου ανθρώπου» και θα εστιάσουμε στους δύο σημαντικούς δραματουργούς (Ρακίνας, Κορνέιγ), στις οφειλές τους στην αρχαιοκλασική τραγωδία και στην τήρηση των αριστοτελικών ενοτήτων αλλά και στα στοιχεία διαφοροποίησης μεταξύ τους. Θα παραθέσουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη Φαίδρα και τον Κίνα, ασκήσεις εμβάθυνσης, δραματολογική ανάλυση των πράξεων και των βασικών προσώπων, καθώς σχολιασμένα αποσπάσματα από το Πρόλογο στη Φαίδρα.

In this chapter, we will outline the historical context of the era of the Sun King, the concept of classicism (imitation of nature, verisimilitude, Aristotelian unities), and the Aristotelian normative model that played a crucial role in establishing French tragedy. We will discuss the first permanent theaters in Paris, the types of court entertainment of the time (ballet de cour and fêtes de cour), and the triumph of Italian stage design. We will then analyze the essential concept of the "honest man" of the era and focus on two significant playwrights (Racine and Corneille), their indebtedness to classical tragedy, adherence to Aristotelian unities, and their differences. We will provide characteristic excerpts from "Phèdre" and "Cinna," exercises for deeper understanding, dramaturgical analysis of the acts and main characters, as well as commented excerpts from the preface to "Phèdre."