Το ζήτημα των αξιών στον Αριστοτέλη: ουσίες, πρώτο κινούν, πράξη

Abstract

Ο Αριστοτέλης παραλαμβάνει τα προβλήματα που απασχόλησαν τον Πλάτωνα και, αλλάζοντας εντελώς την προοπτική και τη βάση για την αντιμετώπισή τους οικοδομεί τη δική του φιλοσοφία. Στρέφεται ειδικά προς τον ενδόκοσμα υπάρχοντα άνθρωπο, διακρίνει τα όρια μεταξύ αρχών της θεωρητικής και αρχών της πρακτικής γνώσης, και αναπτύσσει τη δική του ''προσγειωμένη'' διδασκαλία για τον τρόπο με τον οποίο υπάρχουμε και προσανατολίζουμε τις επιλογές μας και την πράξη μας. Σε αυτή τη θεώρηση των πραγμάτων το αγαθό και το ωραίο επαναπροσδιορίζονται με έναν τρόπο που μετριάζει τις πλατωνικές εξιδανικεύσεις και απολυτότητες και παραδίδει τη σκυτάλη στη μεταγενέστερη ηθική και αισθητική.

Aristotle takes up the problems that concerned Plato and, completely changing the perspective and the basis for dealing with them, builds his own philosophy. He turns specifically to the human being in existence, distinguishes the boundaries between principles of theoretical and principles of practical knowledge, and develops his own ''down-to-earth'' doctrine of the way we exist and orient our choices and action. In this view of things, the good and the beautiful are redefined in a way that mitigates Platonic idealizations and absolutisms and hands the baton to later ethics and aesthetics.