Ο γαλλικός κλασικισμός και η ανάδυση ενός νέου κριτικού λόγου

Abstract

Ο γαλλικός κλασικισμός, με το αυστηρό κανονιστικό του πλαίσιο, και οι διάφορες ερμηνείες που δέχεται η αριστοτελική ποιητική αποτελούν τον βασικό θεωρητικό άξονα του κεφαλαίου. Γίνεται αναφορά στις νέες γαλλικές ποιητικές (βλ. Ποιητική τέχνη του Boileau), αλλά και στη Διαμάχη μεταξύ νέων και αρχαίων, που ανοίγει την αυλαία για το τέλος των ρυθμιστικών μοντέλων και την ανάδυση ενός νέου κριτικού λόγου για τη λογοτεχνία και τις τέχνες γενικότερα. Παράλληλα, αναφερόμαστε στο έντεχνο παραμύθι, που ως λογοτεχνικό είδος κερδίζει έδαφος την εποχή αυτή, αλλά και στη διεύρυνση του μυθιστορηματικού είδους που αποκτά έναν πιο εσωτερικό και πιο σύγχρονο τρόπο αναπαράστασης, με ιδιαίτερη μνεία στο πρώτο μυθιστόρημα ανάλυσης ψυχικών τοπίων (Η Πριγκίπισσα ντε Κλεβ). Το κεφάλαιο κλείνει με αποσπάσματα από σχετικά θεωρητικά και λογοτεχνικά κείμενα και ασκήσεις εμβάθυνσης, σύνοψη και ενδεικτική βιβλιογραφία.

French Classicism, with its strict normative framework, and the various interpretations that Aristotelian poetics receives form the main theoretical axis of the chapter. It refers to the new French poetics (see Boileau's Art of Poetry), as well as to the Quarrel between the Ancients and the Moderns, which opens the curtain for the end of regulatory models and the emergence of a new critical discourse on literature and the arts in general. At the same time, it addresses the artful fairy tale, which as a literary genre gains ground during this period, as well as the expansion of the novel genre, which acquires a more interior and modern mode of representation, with special mention of the first psychological novel (The Princess of Cleves). The chapter closes with excerpts from relevant theoretical and literary texts and in-depth exercises, a summary, and a selective bibliography.