Ψηφιακότητα και Ιστορική Εκπαίδευση

Abstract

Το κεφάλαιο επιχειρεί να τεκμηριώσει την αξιοποίηση της ψηφιακότητας στην ιστορική εκπαίδευση Υποστηρίζεται ότι η αναγκαία πλέον ψηφιακότητα οφείλει να συναρτηθεί με τους βασικούς στόχους που θέτει η διδακτική της ιστορίας για την ιστορική εκπαίδευση, που είναι αφενός η κριτική πολιτειότητα και αφετέρου η ιστορική σκέψη. Υπογραμμίζεται ο καθοριστικός ρόλος της ιστορίας και της σκέψης που διαμορφώνει για την αντιμετώπιση από την πλευρά των μαθητών και μαθητριών των ψευδών, προκατειλημμένων, χειριστικών ή και υπεραπλουστευτικών εκδοχών του παρελθόντος και τον χειρισμό της πληθωρικής και αντιφατικής ψηφιακής πραγματικότητας. Αναφέρονται τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ψηφιακής ιστορικής εκπαίδευσης, κατηγοριοποιούνται οι σχετικές παιδαγωγικές πρακτικές και δίνονται παραδείγματα ένταξης διδακτικών στόχων σε ιστότοπους ψηφιακής ιστορίας. Τέλος, δίνονται οι σύγχρονες προοπτικές της ψηφιακής ιστορικής εκπαίδευσης, οι οποίες και συνοψίζονται στις παρακάτω κατευθύνσεις: (α) στον μετασχηματισμό των ψηφιακών πόρων σε παιδαγωγικά εργαλεία, (β) στο άνοιγμα της μαθητικής τάξης σε κοινότητες μάθησης, (γ) στην αλλαγή της θέσης των μαθητών/τριών από καταναλωτές σε δημιουργούς ιστορικού περιεχομένου, και (δ) στην ένταξη της τεχνολογίας στο περιεχόμενο της ιστορίας ως αντικειμένου για μελέτη.

In this chapter, we discuss the introduction of digitality in historical education. It is argued that digitality should be related to the basic objectives set by Didactics of History which are on the one hand critical citizenship and on the other hand historical thinking. The decisive role of history and the critical thinking it forms for the students' treatment of the false, biased, manipulative or even oversimplified versions of the past and the handling of the exuberant and contradictory digital reality is highlighted. The comparative advantages of digital history education are reported, relevant pedagogical practices are categorized, and examples of the inclusion of instructional objectives in digital history websites are given. Finally, we examine the recent perspectives of digital history education and we summarize them in the following directions: (a) the transformation of digital resources into pedagogical tools, (b) the opening of the classroom to learning communities, (c) the change of the position of students from consumers to producers of historical content and (d) the history of technology as an object of historical study.