Από το 1980: (μετα)μοντερνισμός και οι νέες κατευθύνσεις

Abstract

Η ολοκλήρωση ενός πρώτου κύκλου στη μεταπολεμική πρωτοπορία οδηγεί την πλειονότητα των εκπροσώπων της σε αναθεώρηση της πορείας τους από τη δεκαετία του 1980. Στο τελευταίο κεφάλαιο εξετάζονται η επόμενη γενιά συνθετών, η οποία αν και διαμορφώνεται μουσικά στον απόηχο της μοντερνιστικής έκρηξης των δεκαετιών του ’60 και ’70 επιλέγει να εξερευνήσει μεταμοντερνιστικές (ή άλλες νέες) κατευθύνσεις, ο ρόλος ηγετικών προσωπικοτήτων όπως ήταν ο Θόδωρος Αντωνίου, η ανάδυση της Θεσσαλονίκης, η ανανέωση των εκπαιδευτικών και καλλιτεχνικών θεσμών, η επίδραση της μουσικολογικής έρευνας, καθώς και κάποιοι επιλογικοί στοχασμοί για τις σχέσεις μοντερνισμού και πορείας της νεοελληνικής μουσικής δημιουργίας κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα.

As the first period of the Greek postwar musical avant-garde reaches its end-of-cycle, many of its representatives are inclining towards a revision of their creative course from the 1980s onwards. In the final chapter the next generation of composers, although shaped within the 1960s’ and 70s’ modernist storm, is approached through their exploration of postmodernist (or other) perspectives. Moreover, the leading role of Theodore Antoniou, the “modernist” rise of Thessaloniki, the revival of educational and artistic music institutions, the influence of musicological research, as well as some concluding remarks regarding the relations between modernism and the course of Greek art music during the first decades of the 21st century, are comparatively presented and commented upon.