Προκλήσεις της αξιολόγησης των δεξιοτήτων κοινωνικής ανάπτυξης των παιδιών με νοητική αναπηρία

Abstract

Το πέμπτο κεφάλαιο αναφέρεται στις προκλήσεις που θέτει η αξιολόγηση των δεξιοτήτων κοινωνικής ανάπτυξης των ατόμων με νοητική αναπηρία. Συνήθως χρησιμοποιούνται εργαλεία αξιολόγησης, σχεδιασμένα για άτομα τυπικής ανάπτυξης, τα οποία υπολείπονται ποικιλοτρόπως και ενδεχομένως δεν αποτυπώνουν τις κοινωνικές δεξιότητες αυτών των ατόμων στην πραγματική τους διάσταση. Τα σταθμισμένα εργαλεία σε τυπικούς πληθυσμούς δεν είναι πάντοτε έγκυρα όταν χρησιμοποιούνται σε άλλους, μη τυπικούς πληθυσμούς (Chang, Coster & Helfrich, 2013). Για παράδειγμα, τα εργαλεία αξιολόγησης των φιλικών σχέσεων μπορεί να χρειάζονται κάποια προσαρμογή για τα άτομα με αναπηρία. Δεν γνωρίζουμε σε ποιον βαθμό οι μονομερείς φιλίες μπορεί να είναι παρόμοιες με τις αμοιβαίες φιλίες σε ορισμένα άτομα με νοητική αναπηρία, ενώ η έννοια της ποιότητας της φιλίας σε αυτά τα άτομα χρήζει περαιτέρω διερεύνησης (Tipton, Christensen & Blacher, 2013). Επιπλέον πολλά εργαλεία αξιολόγησης μπορεί να χρειάζονται προσαρμογή για να αντικατοπτρίζουν την αλλαγή στις συμπεριφορές των ατόμων με νοητική αναπηρία, ειδικά όταν χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων ενός παρεμβατικού προγράμματος κοινωνικής ανάπτυξης (Hodapp & Fidler, 2016· Singh, 2016).Το κεφάλαιο ολοκληρώνεται με την κριτική αποτίμηση και παρουσίαση των υπαρχόντων εργαλείων τυπικής και άτυπης αξιολόγησης των κοινωνικών και προσαρμοστικών δεξιοτήτων.

The fifth chapter addresses the challenges posed by assessing the social development skills of people with intellectual disabilities. Assessment tools are usually used, designed for people of typical development, which fall short in various ways and may not reflect the social skills of these people in their true dimension. Standardized tools in typical populations are not always valid when used in other, non-typical populations (Chang, Coster, & Helfrich, 2013). For example, friendship assessment tools may need some adjustment for people with disabilities. We do not know to what extent unilateral friendships can be similar to mutual friendships in some people with intellectual disabilities, while the concept of the quality of friendship in these people needs further investigation (Tipton, Christensen, & Blacher, 2013). In addition, many assessment tools may need to be adapted to reflect changes in the behaviors of people with intellectual disabilities, especially when used to evaluate the results of an interventional social development program (Hodapp & Fidler, 2016. Singh, 2016). The chapter concludes with the critical evaluation and presentation of the existing tools for formal and informal evaluation of social and adaptive skills.