Η προφορική αφήγηση ή σπικάζ

Abstract

Μία δημοφιλής τεχνική στο ντοκιμαντέρ, η προφορική αφήγηση, αν και αμφισβητήθηκε έντονα από πολλούς δημιουργούς, αν και “εξορίστηκε” από κάποια ρεύματα και είδη, παρέμεινε εν πολλοίς μία εξαιρετικά προσφιλής και χρήσιμη τεχνική με πολλές και πρωτότυπες προσεγγίσεις στο περιεχόμενο και στο ύφος. Οι διάφορες λειτουργίες του σπηκάζ παρουσιάζονται αναλυτικά (σύνοψη πληροφοριών, γεφύρωμα σκηνών, ερμηνεία της εικόνας κλπ) παράλληλα με την ποικιλία στο ύφος του λόγου (τρίτο πρόσωπο, αόρατη φωνή της αυθεντίας, προσωπική πρωτοπρόσωπη αφήγηση κλπ). Μετά από την αναλυτική παρουσίαση των διαφορετικών αισθητικών επιλογών, παρατίθενται τεχνικές οδηγίες που αφορούν στο γράψιμο του κειμένου της αφήγησης, στην επιλογή των εκφωνητών και στην καθοδήγηση της ερμηνείας τους καθώς και στις τεχνικές της ηχογράφησης.

A popular technique in documentary filmmaking, oral narration, despite being heavily contested by many creators and even "exiled" by some movements and genres, has remained largely a beloved and useful technique with numerous original approaches to content and style. The various functions of speech are presented in detail (information summarization, scene bridging, interpretation of visuals, etc.) alongside the diversity in speech style (third-person, authoritative invisible voice, personal first-person narration, etc.). Following the detailed presentation of different aesthetic choices, technical guidelines are provided concerning writing the narration text, selecting narrators, guiding their performance, and recording techniques.